นกในอกผกผินบินหนีหาย
ใจกลับกลายถูกคุมขังไร้ทางหนี
กรงเหล็กกั้นอิสระไร้ปราณี
แสงรวีหมดสิทธิส่องหมองหม่นดำ
โอ้อกเอ๋ยเจ้าเคยมีเสรีภาพ
แต่ตราบาปครั้งหนึ่งที่ถลำ
ก้าวผิดพลั้งร่วงสู่หลุมชะตากรรม
ความเจ็บช้ำบังเกิดก่อเป็นกำแพง
พบเพียงความพ่ายแพ้แสนเจ็บปวด
รอยริ้วรวดรานร้าวประจานแจ้ง
ยืนหยัดอยู่ตามบทบาทแกล้งแสดง
เมื่อเวทีสิ้นแสงสิ้นวิญญา
ในกรงขังขังใครขังใจตน
อิสระล่องหนหลบหนีหน้า
ปีกแห่งฝันหลุดลอยไกลลับตา
ในตัวตนคือกายาที่ไร้ใจ
[ September 05, 2003, 02:50 PM: Message edited by: Bryan ]