นอนยังน้อ
พี่เมืองเว่าตงๆบ่อ้อมค้อมยืมตังค์จักห้าหมื่นแหน่ จ่ายดอกแต่บ่มีใบ
ขอความช่วยเกลือแหน่
ตังค์พี่บ่มีฮอดพุ่นมีแต่คนเอาไปไม่เอามาคืนพี่กลุ้มใจอยู่นิ
หนูสิไปไส
หนูจะลงตู้คอนให้คนเช่ามันแสนสี่
ตอนนี่มันยังบ่พอสี่ห้าหมื่น น้าเราเฮ็ดไปกับหมู่เพิ่นเลยมาชวน บ่ฮอดจักสามได้บ่
แต่เอาตอนจักวันที่5มกรา
ปีหนึ่งคืนทุนสามปีหลังเป็นกำไร
หนูได้คืนเดือน12000
คงบ่มีหรอกหนูญาติพี่ยืมไปออสเตรเลียผัวเมีย
เพิ่นไปหลายบ่
เมื่อเดือนที่แล้วหกแสนเขายังบ่เอาคืนไห้อยู่
พี่ก้อมีแค่นั้นจริงๆๆ
หลังปีใหม่คงกลับไปพัท
ป้าดตั้งหกแสนไปออผัวเมียไป370000
เขาไปเรียนด้วย
เมียเรียนผัวทำงาน
เป็นล้านแหละพี่ช่วยเขาไปครึ่งหนึ่ง
บ่เป็นหยังจ้า
แม่นลูกน้ากะไป370000
ผัวเมีย ผัวเรียนเมียทำงาน
เอ้าคู่นี้เขาคือไปแพงแท่
จักเด้อตอนนี้ลูกสะใภ้น้ามพักแก่ท้อง
อย่างแพงบ่ถึง5แสน
สี่ห้าเดือนค่อยจะได้ส่งเงิน
บ่แมนเขาถูกหลอกบ่ซันหนู
เรียนทำงานวันละหกชั่วโมงบ่เกินนั่น
ลูกป้าพี่แหละ
สงสัยค่าเอาไปติดตัวบ่
ไว้ใช้
ผู้ติดตามทำได้เต็ม
กะแพงเกิน
คนเดียว370000ผัวเมียถูกกว่าบ่เกินห้าแสน
น้าเราบอกหนูไปอยู่แต่คุยกับน้องว่าค่อนข้างลำบาก
เขาว่าสองคนล้าน
พี่ว่าพี่เงินล้านพี่กะบ่ไปดอก
ค่าไฟจ่ายเป็นอาทิตย์ถ่าเช่าห้อง,ค่าห้องรายเดือน
แต่จักครึ่งปีค่อยจะเริ่มได้
ลูกน้าผัวร้านอาหารเมียนวด
ส่ง7หมื่นแสนต่อเดือน
กะรายได้ดีอยู่
ค่าจองโรงเรียน7หมื่น
แม่น
แต่แรกๆบ่ได้ดอก
ยกเส้นตนนำทางดี
เรียน9โมงถึงบ่ายสามลูกน้าหนู
และกะมาทำงานบ่ายสามครึ่งถึงหกทุ่ม
กลับอินเดียมื้อใด๋
เอาไว้คุยกันมื้อใหม่
นอนก่อนหนูเจ็บคอมาอาทิตย์หล่ะ
กลับหลังปีใหม่จร้า
เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่เด้อ
พี่ต้องขอโทษด้วยเด้อหนู
พี่ไม่มีจริงๆๆ
จ้าบ่เป็นหยังกะมันบ่มีเนาะ
จ้าไว้คุยกันจ้า