¹ลำน้ำนั้นไหลมาจากทิศตะวันตก ทอดตัวเลื้อยเลี้ยวเข้าเขตหมู่บ้าน แบ่งแผ่นดินออกเป็นสองส่วน ²ฟากฝั่งสองข้างมีบ้านเรือนตั้งอยู่เป็นหย่อม ๆ สลับกับสวนยางพารา และสวนผลไม้ ริมคลองด้านหนึ่งมีทางเดินลาดลึกจนถึงหาดทรายใต้คุ้งน้ำที่หักโค้งเป็นข้อศอก ³ลำน้ำยามแล้งตื้นเขิน แต่สายน้ำยังคงเอื่อยรินสม่ำเสมอ ⁴หลุมพอต้นใหญ่งอกงามชิดตลิ่ง ⁵แผ่กิ่งก้านสาขาทอดเงาไปยาวไกลปกคลุมหาดทรายและลำน้ำช่วงนั้นด้วยเงาเย็นร่มรื่น

⁶วันแล้งร้อนอย่างร้ายกาจแผ่นดินระยิบระยับด้วยเปลวแดด ⁷สวนยางพาราสลัดใบร่วงโปร่งโล่ง ⁸เปลือยกิ่งก้านอาบแดดอยู่เคร่งขรึม ⁹เงียบเหงาลมสงัด ¹⁰ใบไม้ใบหญ้าไม่ไหวติง ¹¹มะพร้าวยอดด้วนยืนตายสงบงันอยู่เหนือฝั่ง ¹²สรรพสิ่งเหมือนยอมสยบต่อฤทธิ์ร้ายของตะวันกล้าในยามเที่ยง

¹³พวกเขามากันห้าคน ¹⁴เดินนำหน้าเป็นชายตัวโตกว่าเพื่อนตามด้วยเพื่อนชายอีกสามคน ¹⁵เหลือรั้งท้ายเป็นเด็กหญิงตัวเล็กไม่สวมเสื้อ ¹⁶แก้มของเธอแดงก่ำเพราะพิษแดดพอ ๆ กับหัวไหล่และร่องหลังที่เปล่าเปลือย ¹⁷ทั้งหมดย่ำย่างมาบนพื้นทางที่ปกคลุมด้วยใบยางแห้งเสียงดังสวบสาบ ¹⁸เมื่อถึงปากทางลงท่าน้ำซึ่งสูงชันก็ปล่อยตัวถลาร่อนลงอย่างรวดเร็ว ¹⁹เด็กชายโห่ร้องขึ้นเสียงดังก่อนจะพากันเข้าแอบร่มหลุมพอใหญ่ ²⁰เหนื่อยหอบเหมือนหมาวิ่งตามพระ

²¹“น้ำใสจัง” เด็กชายร่างเล็กพูดขึ้น ²²“วันนี้เรามาถึงก่อนเพื่อน ไอ้พวกนั้นยังไม่มา” อีกคนว่า ²³“ใช่ เราชนะมันวันนี้” ²⁴“เป็นไงแกน่ะ เหนื่อยซีท่า” เด็กชายตัวโตหันไปพูดกับเด็กหญิง ²⁵“อยากตามมาดีนัก บอกว่าร้อนก็ไม่เชื่อ” ²⁶เสียงของเขาขุ่นขึ้ง ²⁷เด็กหญิงเบือนหน้าไปอีกทางหนึ่ง เอาตีนถูทรายไปมาเป็นร่องลึก ²⁸เธอไว้ผมทรงม้าตัดเรียบเป็นสี่เหลี่ยมมุมฉากครอบหน้าผาก ²⁹ต่ำลงมาคือแนวคิ้วโก่งและขนตาเรียวงอนที่กะพริบถี่ ดวงตาทั้งคู่กลมโตเป็นประกาย ³⁰มองดูแต่ไกลเหมือนตุ๊กตาตัวใหญ่ไม่สวมเสื้อ ³¹ผิวของเธอสีเดียวกับเด็กผู้ชายคนโต

³²“เล่นน้ำกันดีกว่า” ใครคนหนึ่งว่า ³³“วันนี้เล่นอะไรดีล่ะ มีเสียงขอความเห็น” ³⁴“เล่นดำปักกันเอาไหม” คนโตพูด ³⁵“เอาก็เอา” ³⁶แล้วเด็กชายทั้งหมดก็รีบถอดเสื้อผ้าผลัดกองไว้บนเนินทรายเหลือตัวล่อนจ้อน ³⁷เด็กชายร่างเล็กออกวิ่งนำหน้าพุ่งโผนลงในน้ำดังตูมใหญ่ ³⁸เพื่อน ๆ กระโดดตามไปติด ๆ ³⁹“แกเล่นที่ตื้น ๆ นะ อย่าตามลงมาอีก เดี๋ยวจมน้ำตาย” เด็กชายคนโตหันมากำชับ ⁴⁰แล้ววิ่งกระโดดน้ำตามพรรคพวกไป ทิ้งเด็กหญิงไว้บนหาดทรายเพียงลำพัง ⁴¹พวกเด็กผู้ชายว่ายน้ำไปรวมอยู่กลางคลองซึ่งมีความลึกแค่คอ แต่ตรงที่ลึกที่สุดของลำน้ำช่วงนี้คือวังวนเหนือหาดทรายใต้ต้นหลุมพอนั่นเอง ⁴²ที่ตรงนั้นเป็นคุ้งกว้างน้ำจึงไหลวนอ้อยอิ่ง ⁴³เหนือผิวน้ำขึ้นไปประมาณสองวามีหลุมพอกิ่งใหญ่ยื่นต่ำออกมาแผ่คลุม ⁴⁴มันอยู่กึ่งกลางของวังวนพอดี ⁴⁵เด็กชายคนโตว่ายน้ำตัดคลองไปอีกทางหนึ่ง ⁴⁶แล้วขึ้นไปหักกิ่งไม้เล็ก ๆ ติดมือกลับมาเขาว่ายย้อนมาหาเพื่อน ๆ ที่รออยู่พร้อมกับตะโกนบอกเสียงดัง ⁴⁷“เล่นดำปักกันเลยนะ กูจะดำลงไปก่อน” ⁴⁸พูดจบก็ผลุบหายลงไปพร้อมกิ่งไม้ในมือ ⁴⁹สักครู่จึงโผล่พรวดขึ้นมา ⁵⁰“เอาเลย ใครแน่จริงหาให้พบ” เขาร้องบอกเป็นการเปิดเกม ⁵¹คนอื่น ๆ รีบดำลงไปทันที ⁵²การเล่นดำปักจึงเริ่มแต่บัดนั้น

⁵³สายน้ำเอื่อยริน ใสจนแทบนับเม็ดกรวดทรายได้ ⁵⁴เด็กหญิงเลื่อนตำแหน่งต่ำลงมาจนเท้าทั้งสองแช่อยู่ในน้ำ มองดูเด็กชายเล่นดำปักกันอย่างหงอยเหงา ⁵⁵เวลาพวกนั้นว่ายน้ำพร้อม ๆ กันผิวน้ำจะกระเพื่อมหนุนตัวเข้าซัดฝั่งเป็นระลอก ⁵⁶พวกเขากำลังสนุกเต็มที่ ⁵⁷เมื่อใครอีกหนึ่งดำลงไปปักกิ่งไม้ซ่อนไว้ที่ก้นคลอง คนอื่น ๆ จะดำลงไปค้นหาและถ้าใครดำพบแล้วถอนขึ้นมาได้ก็มีสิทธิไล่ตีเพื่อน ๆ ⁵⁸จากนั้นก็ดำลงไปปักซ่อนไว้อีก ⁵⁹ผุดดำผุดว่ายจนตาแดงขุ่นเป็นสีเลือด

⁶⁰มีเสียงคึก ๆ ดังมาจากท่าลงน้ำ ⁶¹เธอหันไปดูเห็นเด็กชายอีกสี่คนวิ่งพุ่งลงมาอย่างแรง ตามด้วยเสียงกู่ร้องเบิกบานใจ ⁶²พวกที่มาใหม่รีบถอดเสื้อผ้าลุกลี้ลุกลนแล้ววิ่งไปสมทบกับพวกที่อยู่ในคลองเสียงดังตูมตาม ⁶³ผืนน้ำแตกกระจายพุ่งละอองขึ้นเป็นฟองฝอย ⁶⁴เพียงอึดใจลำคลองสายนั้นก็สำสลอนไปด้วยเด็กชายตัวเปล่าเปลือย

⁶⁵เด็กหญิงยังนั่งอยู่ที่เดิม คอยกวาดทรายเข้าหาตัวแล้วพูนตะล่อมขึ้นเป็นคันยาวต่อกันสี่ด้านในรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ⁶⁶“ฉันจะทำบ้าน” เธอพูดกับตัวเอง ⁶⁷แววตาเป็นประกายเฟื่องฝันในขณะกวาดทรายเข้ามาเพิ่ม ⁶⁸ทรายเปียกน้ำสะดวกต่อการตกแต่ง ⁶⁹ไม่นานนักเธอก็ถูกล้อมด้วยคันทรายที่พูนขึ้นเป็นรูปตาราง ⁷⁰มองดูเหมือนนาแปลงเล็ก ๆ ที่มีแนวทรายเป็นขอบคัน ⁷¹“ตรงนี้ห้องนอน” เธอพูดขึ้นอีกแล้วพูนทรายขึ้นเป็นคันใหม่แบ่งตารางใหญ่ออกสองส่วน ⁷²“ตรงนี้เป็นห้องครัว นั่นห้องพ่อกับแม่” ⁷³เมื่อกำหนดว่าตรงไหนเป็นห้องเด็กหญิงจะพูนทรายให้เป็นคันสูงขึ้น สมมุติว่าคือฝากั้น ⁷⁴เธอทำอย่างนี้เรื่อย ๆ จนได้ห้องเล็ก ๆ สามห้อง เสร็จแล้วจึงค่อย ๆ ถอยออกมานั่งยอง ๆ จ้องมองสิ่งที่เพียรก่อสร้างอย่างจุใจ

⁷⁵มือและเท้าของเด็กหญิงเปรอะด้วยเม็ดทรายเปียกน้ำ ⁷⁶ในซอกเล็บมีดินทรายเข้าไปอัดแน่นเป็นแนวดำ ⁷⁷เธอเอียงคอไปมา ปั้นปากเครียดเหมือนนายช่างซึ่งกำลังจ้องมองอาคารในระหว่างการก่อสร้าง ⁷⁸ตรงไหนที่เห็นว่ายังไม่ชอบใจเธอก็เข้าไปเสริมแต่ง ⁷⁹กระถดไปมาอยู่พักหนึ่งจึงหันไปทางกลุ่มเด็กผู้ชายอีกที

⁸⁰“อยู่นี่ ๆ ไม้อยู่นี่” ⁸¹เธอเห็นเด็กชายคนหนึ่งชูกิ่งไม้ขึ้นเหนือหัวแล้วดำหายลงไปในน้ำ ⁸²เด็กหญิงกลับมามองบ้านดินทรายอีกครั้งแล้วยิ้มขึ้นอย่างตื่นเต้น ⁸³“ฉันจะปลูกต้นไม้ด้วย” เธอว่า พร้อมกับวิ่งออกไปยังแนวป่าชายหาด ⁸⁴หักกิ่งไม้ติดมือมาสองสามกิ่งมีดอกเข็มป่าสีแดงอยู่ด้วยสามดอก ⁸⁵“ตรงนี้ต้นมะม่วง” เธอพูดขึ้นเมื่อปักกิ่งไม้ลงบนพื้นทรายชิดแนวคันดิน ⁸⁶“ตรงนี้ต้นกระท้อน” ⁸⁷เธอปักกิ่งไม้ลงไปอีกหนึ่ง ⁸⁸“ตรงนี้ต้นอะไรดีนะ อ๋อ ปลูกต้นทุเรียนดีกว่า” ⁸⁹ว่าแล้วเธอก็ปักลงไปอีกในมือเหลือเพียงดอกเข็มป่าสีสดใส ⁹⁰“ตรงนี้หน้าบ้าน” เธอว่าพร้อมกับกวาดทรายจนเรียบ ⁹¹“หน้าบ้านจะต้องปลูกดอกไม้ ฉันจะปลูกดอกไม้เงาะสีแดงนี่” ⁹²ดอกเข็มป่าที่มีกิ่งติดอยู่ด้วยถูกปักลงเป็นแถวในบริเวณนั้น ⁹³ตอนนี้บ้านบนพื้นทรายของเธอจึงมีพุ่มไม้เขียวแดงขึ้นเป็นหย่อม ๆ ⁹⁴เด็กหญิงกระโดดเข้าไปนั่งในช่องสี่เหลี่ยมอีกทีพร้อมกับปรบมือเบา ๆ ⁹⁵“สวยจัง ๆ” เธอพูดอย่างดีใจ

⁹⁶ตะวันเที่ยงลอยคว้างตรงหัว เงาหลุมพอจึงหดสั้นเข้ามาทุกที ⁹⁷เด็กผู้ชายที่เล่นดำปักเริ่มแตกกลุ่มออกมาข้างนอก ⁹⁸แต่ละคนมือเท้าซีดเซียว ปากเขียวเหมือนยอดหวายลิง ⁹⁹เด็กชายท่าทางซุกซนที่มากับกลุ่มหลังวิ่งขึ้นบนหาด ผ่านบ้านดินทรายของเด็กหญิงอย่างหมิ่นเหม่ ¹⁰⁰เจ้าของบ้านตกใจร้องลั่น ¹⁰¹“อย่าเหยียบ นี่บ้านฉัน” ¹⁰²“ไหนไหน บ้านอะไร นั่นมันทรายต่างหาก” ¹⁰³เขาหยุดชะงัก ¹⁰⁴“ดอกไม้สวยจัง ขอดอกซิ” ¹⁰⁵เด็กชายเข้ามาใกล้ กระชากเข็มป่าติดมือไปอย่างรวดเร็ว ¹⁰⁶เด็กหญิงลุกพรวดออกจากช่องสี่เหลี่ยม ¹⁰⁷“อย่าเอาไป ดอกไม้ของฉัน เอามานี่ ๆ” ¹⁰⁸เด็กชายวิ่งวนไปรอบ ๆ บ้านดินทรายยื่นดอกไม้แกว่งไกวหลอกล่อ แยกเขี้ยวยิงฟันเหมือนลูกลิง ¹⁰⁹“อยู่นี่ ๆ มาเอาซี” เขาร้องท้า ¹¹⁰แล้ววิ่งข้ามแนวทรายไปมา ¹¹¹เด็กหญิงร้องลั่นเมื่อเห็นบ้านดินทรายของเธอราบเรียบกับรอยตีน ¹¹²“ไอ้บ้า แกล้งฉันทำไม” ¹¹³เธอแทบร้องไห้ หันรีหันขวางด้วยความขุ่นเคือง ¹¹⁴“ไล่ให้ทันซิ ไล่ให้ทันจะให้มันสิบขวด ให้หนวดสิบเส้น” เด็กชายร้องยั่ว แล้ววิ่งลงน้ำ ฉีกดอกไม้สีแดงยับเยินก่อนจะขว้างทิ้งให้ลอยไปตามน้ำไหล

¹¹⁵เด็กหญิงทรุดนั่งบนผืนทราย ¹¹⁶น้ำตาไหลซึม ¹¹⁷เธอมองดูบ้านดินทรายที่พังราบเพราะรอยเท้าด้วยความเสียหาย ¹¹⁸ดอกเข็มป่าที่เหลือจมทรายเสียเกือบมิด ¹¹⁹เธอค่อย ๆ ดึงขึ้นมาอย่างทะนุถนอมปัดทรายออกเบา ๆ ¹²⁰“ทำใหม่อีกก็ได้” เธอบอกตัวเอง ¹²¹แล้วเริ่มต้นคุ้ยทรายขึ้นมาใหม่ ¹²²ครั้งนี้เปลี่ยนจากที่เดิมมาเป็นริมน้ำเด็กหญิงคุ้ยทรายจากใต้น้ำขึ้นมากองจนท่วมขา ¹²³ขณะขมวดคิ้วครุ่นคิด ¹²⁴“ทำเจดีย์ดีกว่า” เธอคิดได้แล้ว และรีบตะล่อมทรายขึ้นเป็นทรงสูงใช้มือตบแต่งอย่างระมัดระวัง ¹²⁵เม็ดทรายเปียกน้ำเกาะตัวกันแน่น ¹²⁶เด็กหญิงพยายามโปะแปะจนกลายเป็นรูปเจดีย์เล็ก ๆ มียอดเรียวแหลม ¹²⁷“เหมือนเจดีย์ในวัดเลย เหมือนจริง ๆ” ¹²⁸เธอชื่นชมกับผลงานชิ้นใหม่จากนั้นก็เริ่มก่อกองทรายให้เป็นรูปทรงเดียวกันอีกกองหนึ่ง

¹²⁹เด็กชายกลุ่มนั้นวิ่งทะยานขึ้นจากน้ำดังฉ่าฉาว ¹³⁰ผิวน้ำกระเพื่อมม้วนตัวเป็นคลื่นใหญ่ทบทยอยเข้าหาฝั่งติด ๆ กัน ¹³¹มันซัดเซาะกองทรายรูปเจดีย์ของเด็กหญิงจนเว้าแหว่ง และหนุนเนืองเข้าซ้ำเติมจนกองทรายน้อย ๆ ทลายราบ ¹³²“พังอีกแล้ว” เด็กหญิงร้องลั่นมองตามเด็กผู้ชายที่มุ่งหน้าไปทางวังน้ำวน ¹³³เด็กชายตัวโตที่ชอบดุเธอวิ่งนำหน้า ¹³⁴เขาพาพวกไต่ขึ้นไปบนกิ่งหลุมพอเป็นพรวน ¹³⁵ปากก็ร้องเสียงดังลั่น ¹³⁶“ใครแน่จริงขึ้นมาเลย มาโดดน้ำกันดีกว่า ¹³⁷พวกที่อยู่ข้างล่างวิ่งตามขึ้นไปอีก ต่อแถวกันเป็นพรวนเหมือนฝูงลิง ¹³⁸กิ่งหลุมพอโน้มต่ำเรี่ยผิวน้ำเพราะความหนัก ¹³⁹มันแกว่งไหวไปมาจนน่ากลัว ¹⁴⁰“นึง สอง สาม” เด็กชายตัวโตนับขึ้น ¹⁴¹พอสิ้นเสียงนับก็ทิ้งตัวลงในน้ำดังตูม ¹⁴²ผืนน้ำราบเรียบถูกแรงกระแทกแตกกระจายเป็นฟองพรายพร้อม ๆ กับที่กิ่งไม้สะบัดเหวี่ยงอย่างแรงกวาดพวกเด็ก ๆ ที่เหลือให้ร่วงตามลงมาขี่คอกันชุลมุน ¹⁴³วังวนปั่นป่วนแทบจะเป็นตม ¹⁴⁴เด็กหญิงเลิกสนใจเด็กพวกนั้นอีกต่อไป ¹⁴⁵เธอหันมาคุ้ยทรายขึ้นมาใหม่ ¹⁴⁶แล้วลงมือก่อเป็นรูปเจดีย์อีก ¹⁴⁷ริ้วคลื่นที่โหมกระหน่ำมาไม่ยั้งหยุดทำให้เธอไม่อาจก่อขึ้นได้ง่าย ๆ ¹⁴⁸กระนั้นเด็กหญิงก็ไม่สิ้นความพยายาม

¹⁴⁹“ทำอะไรน่ะ” เสียงถามดังจากที่ใกล้ ๆ ¹⁵⁰เธอเงยหน้าขึ้น พบเด็กชายร่างเล็กที่มาด้วยกันยืนจ้องด้วยความสงสัย ¹⁵¹“ทำไมไม่ไปเล่นกับพวกนั้น” เด็กหญิงถาม ¹⁵²แล้วก้มหน้าก่อกองทรายต่อ ¹⁵³“น้ำลึก ไม่กล้าเล่น” เด็กชายตอบ ¹⁵⁴เขาทรุดนั่งมองดูเด็กหญิงอย่างสนใจ ¹⁵⁵“แกจะทำอะไร เห็นทำอยู่นานแล้ว” เขาถามอีก ¹⁵⁶“ทำเจดีย์” เด็กหญิงพูด ¹⁵⁷เธอกำลังแต่งยอดเจดีย์ทรายให้เรียวแหลม แต่แล้วคลื่นใหญ่จากวังวนก็โถมเข้าเซาะจนแหว่งไปอีกด้าน ¹⁵⁸“พังหมดแล้ว” เด็กชายว่า ¹⁵⁹“ไม่หมด” เด็กหญิงพูด ¹⁶⁰“มันยังอยู่” ¹⁶¹“เดี๋ยว มันก็พังอีก” ¹⁶²เด็กชายขยับเข้ามาอีกนิด ¹⁶³เด็กหญิงไม่พูดอะไรแต่ย้ายที่นั่งจากหาดทรายลงไปในน้ำ ¹⁶⁴เธอนั่งหันหน้าเข้าหาฝั่งกางขาออกคร่อมกองทรายไว้ ¹⁶⁵คราวนี้เธอก่อมันได้สะดวกขึ้นเพราะมีตัวเองเป็นเครื่องกำบังคลื่น ¹⁶⁶กลุ่มเด็กที่ปีนขึ้นบนกิ่งหลุมพอกระโดดน้ำถี่แรง ¹⁶⁷เกมนี้ พวกเขาสนุกสุดเหวี่ยง ¹⁶⁸วังวนยิ่งกระฉอกไหวปั่นป่วนก่อคลื่นเข้าซัดฝั่ง ระลอกแล้วระลอกเล่า ¹⁶⁹เด็กหญิงยังไม่สิ้นความตั้งใจ ¹⁷⁰แม้ว่าเจดีย์ทรายของเธอต้องพังลงไปหลายครั้งหากแต่เร่งมือหนักขึ้น

¹⁷¹“พังอีกแล้ว พังหมดเลย” เด็กชายพูดอีก เมื่อเจดีย์น้อยถูกคลื่นกวาดลงราบเรียบ ¹⁷²“ไม่หมด” เด็กหญิงยืนยัน ¹⁷³“อะไรกัน ทรายไปหมดแล้วยังไม่ฟัง” ¹⁷⁴เด็กชายไม่เข้าใจ ¹⁷⁵“ทรายยังไม่หมด มันยังอยู่” เด็กหญิงย้ำ ¹⁷⁶“บอกว่าหมดแล้ว มันไหลไปหมดแล้วเห็นไหม” ¹⁷⁷“ไม่จริง” เด็กหญิงเถียง ¹⁷⁸เธอคุ้ยทรายขึ้นมาอีก ¹⁷⁹“ทรายยังอยู่เห็นไหมนี่” ¹⁸⁰เธอกอบทรายให้ดู ¹⁸¹“เขาบอกว่ามันมากับน้ำ ทรายมากับน้ำทุกวัน มันไม่เคยหมด เราต้องก่อขึ้นใหม่” เธอพูดอย่างมั่นใจ

¹⁸²“แล้วก็พังอีก ก็พวกนั้นยังเล่นน้ำอยู่นี่ เดี๋ยวคลื่นก็มาอีก” ¹⁸³“เราก็ก่อขึ้นอีก ถ้าเราก่อให้กองใหญ่และสูงเท่าเจดีย์ที่ในวัดมันก็ไม่พัง คลื่นมาก็ไม่พัง ถึงพังก็ไม่หมด” เด็กหญิงพูด นัยน์ตาเปล่งประกาย ¹⁸⁴“ทำให้กองใหญ่” ¹⁸⁵เด็กชายร่างเล็กทวนคำ ¹⁸⁶เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น ¹⁸⁷“เออ จริง ถ้าเราทำให้สูงเท่าเจดีย์ในวัดมันก็ไม่พัง” ¹⁸⁸เขาพยักหน้าหงึก ๆ แล้วก้มลงขุดทรายบ้าง ¹⁸⁹มือของเขาใหญ่และแข็งแรงกว่าจึงคุ้ยทรายขึ้นได้ทีละมาก ๆ ¹⁹⁰“เราทำให้มันสูงเท่าเจดีย์เลยนะ” ¹⁹¹“ฮืมม์” เด็กหญิงพยักหน้า ¹⁹²“แล้วฉันจะเอาดอกไม้เงาะสีแดงไปเสียบที่ยอดของมันด้วย” ¹⁹³น้ำเสียงของเธอตื่นเต้น ¹⁹⁴แล้วทั้งสองก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันดัง ๆ

¹⁹⁵ลำน้ำยังไหลเรื่อยริน ¹⁹⁶กลุ่มเด็กชายยังไม่เลิกเล่นกระโดดน้ำ ¹⁹⁷ตะวันเที่ยงทรงกลดร้อนแรงอยู่บนฟ้า สาดแสงอาบท้องน้ำประกายเจิดจ้า และริมหาดทรายนั้นเด็กสองคนกำลังเร่งก่อกองทรายเป็นการใหญ่