ตาพวนพูดจบ ดึงผ้าขาวม้าที่พาดบ่าอยู่มาคาดเอว ท่าทางของชายชราทะมัดทะแมงขึ้นราวกับเป็นคนละคนกับที่ยืนร่ำไห้อยู่เมื่อสักครู่นี้
dtaaM phuaanM phuutF johpL deungM phaaF khaaoR maaH theeF phaatF baaL yuuL maaM khaatF aayoM thaaF thaangM khaawngR chaaiM chaH raaM thaH matH thaH maaengM kheunF raaoM gapL bpenM khohnM laH khohnM gapL theeF yeuunM ramF haiF yuuL meuuaF sakL khruuF neeH
"Grandfather Puan finished speaking; he then took his loincloth which had worn over his shoulders and tied it around his waist. The demeanor of the old man became more energetic, as if he were a different person from when he stood there crying just a while ago."

หลังจากตื่นนอนแล้ว ชายชราก็นั่งมองท้องฟ้าในยามรุ่ง
langR jaakL dteuunL naawnM laaeoH chaaiM chaH raaM gaawF nangF maawngM thaawngH faaH naiM yaamM roongF
"After he woke up, the old man sat and watched the sky at dawn."