เด็กคนที่ ๓ พูดว่า มึงรู้แล้วจะหนาว พ่อกู้เป็นครู มีเกียรติมาก ๆ กู้กรุงไทย, กู้ออมสิน, กู้สวัสดิการ, กู้สหกรณ์ กู้ฉุกเฉิน กู้เยอะกว่าพ่อพวกเอ็งอีก
dekL khohnM theeF saamR phuutF waaF meungM ruuH laaeoH jaL naaoR phaawF guuF bpenM khruuM meeM giiatL maakF guuF groongM thaiM guuF aawmM sinR guuF saL watL diL gaanM guuF saL haL gaawnM guuF chookL cheernR guuF yuhH gwaaL phaawF phuaakF engM eekL
"The third guy responded, “You guys already know that mine is a teacher. He has a lot of prestige. He borrows money from Krungthai Bank, he borrows from the Savings Bank, he take out loans from Social Welfare, from his school cooperative, from the emergency fund. He borrows more than both of your fathers together.”"

แต่ทุกครั้งที่ฉันเดินในเกียวโต ในสิงคโปร์ ในไทเป แล้วรู้สึกได้ว่าฉันเป็นคน มีค่า มีความหมาย เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเกียรติ มีศรี
dtaaeL thookH khrangH theeF chanR deernM naiM giaaoM dto:hM naiM singR khaH bpo:hM naiM thaiM bpaehM laaeoH ruuH seukL daiF waaF chanR bpenM khohnM meeM khaaF meeM khwaamM maaiR bpenM singL meeM cheeM witH theeF meeM giiatL meeM seeR
"Rather, every time I go walking in Kyoto, in Singapore, or Taipei, I feel like I am a human being, that I have value, that [my life] has meaning, that I am a dignified being, and that I am an honorable person."

ชีวิตที่มีค่าไม่ใช่ชีวิตที่ร่ำรวย มีเกียรติ หรืออายุยืน แต่ชีวิตที่มีค่า คือชีวิตที่ตัวเรา ทำในสิ่งที่มีคุณค่า และทำให้ชีวิตคนอื่นมีค่า
cheeM witH theeF meeM khaaF maiF chaiF cheeM witH theeF ramF ruayM meeM giiatL reuuR aaM yooH yeuunM dtaaeL cheeM witH theeF meeM khaaF kheuuM cheeM witH theeF dtuaaM raoM thamM naiM singL theeF meeM khoonM naH khaaF laeH thamM haiF cheeM witH khohnM euunL meeM khaaF
"A worthwhile life is not one of wealth, prestige, or longevity. Rather, a worthwhile life is one in which we do things of value, and make the lives of others have value too."