thai-language.comInternet resource
for the Thai language
Lookup:
» more options here
Browse

F.A.Q. Check out the list of frequently asked questions for a quick answer to your inquiry

e-mail the author
guestbook
site settings
site news
bulk lookup
Bangkok
Thanks for your

recent donations!

Narisa N. $+++!
John A. $+++!
Paul S. $100!
Mike A. $100!
Eric B. $100!
John Karl L. $100!
Don S. $100!
John S. $100!
Peter B. $100!
Ingo B $50
Peter d C $50
Hans G $50
Alan M. $50
Rod S. $50
Wolfgang W. $50
Bill O. $70
Ravinder S. $20
Chris S. $15
Jose D-C $20
Steven P. $20
Daniel W. $75
Rudolf M. $30
David R. $50
Judith W. $50
Roger C. $50
Steve D. $50
Sean F. $50
Paul G. B. $50
xsinventory $20
Nigel A. $15
Michael B. $20
Otto S. $20
Damien G. $12
Simon G. $5
Lindsay D. $25
David S. $25
Laurent L. $40
Peter van G. $10
Graham S. $10
Peter N. $30
James A. $10
Dmitry I. $10
Edward R. $50
Roderick S. $30
Mason S. $5
Henning E. $20
John F. $20
Daniel F. $10
Armand H. $20
Daniel S. $20
James McD. $20
Shane McC. $10
Roberto P. $50
Derrell P. $20
Trevor O. $30
Patrick H. $25
Rick @SS $15
Gene H. $10
Aye A. M. $33
S. Cummings $25
Will F. $20
Get e-mail

Sign-up to join our mail­ing list. You'll receive e­mail notification when this site is updated. Your privacy is guaran­teed; this list is not sold, shared, or used for any other purpose. Click here for more infor­mation.

To unsubscribe, click here.

Reading Exercise: Culture » This is the Truth about What Our Teachers Intend


What Our Teachers Intend
 Javascript feature

ในยุคปัจจุบันครูไม่กล้าแตะศิษย์ เพราะครูกับศิษย์สมัยนี้กับโบราณต่างกัน
naiM yookH bpatL jooL banM khruuM maiF glaaF dtaeL sitL phrawH khruuM gapL sitL saL maiR neeH gapL bo:hM raanM dtaangL ganM
Nowadays teachers do not dare touch their students because teachers and students today are different from what they were in the past.
พ่อแม่ผู้ปกครองต่างกัน ทุกวันนี้กลายเป็น ช่างมัน...ฉันไม่กล้า...ฉันกลัว...เอาแค่สอนไปวัน ๆ
phaawF maaeF phuuF bpohkL khraawngM dtaangL ganM thookH wanM neeH glaaiM bpenM changF manM chanR maiF glaaF chanR gluaaM aoM khaaeF saawnR bpaiM wanM wanM
Parents and responsible parties are different. Nowadays they are like, “Whatever”; “I don’t dare”... ”I am afraid”... ”Just take the children and teach them everyday.”.
ใครสนใจก็ได้ไป ใครไม่สนใจก็ปล่อย
khraiM sohnR jaiM gaawF daiF bpaiM khraiM maiF sohnR jaiM gaawF bplaawyL
Whoever is interested [in their studies] let them [do their thing]; those who are not interested, well, just let them go.
การบ้านไม่ทำ งานไม่ส่ง พฤติกรรมก้าวร้าว
gaanM baanF maiF thamM ngaanM maiF sohngL phreuH dtiL gamM gaaoF raaoH
They don’t hand in their homework or their projects and their behavior is reprehensible.
หากครูทำลงไปพลาดพลั้งไปภัยถึงตัวครู
haakL khruuM thamM lohngM bpaiM phlaatF phlangH bpaiM phaiM theungR dtuaaM khruuM
If a teacher makes a mistake, she will be blamed.
ไม่มีใครปกป้องคุ้มครองครู มีแต่ซ้ำเติม
maiF meeM khraiM bpohkL bpaawngF khoomH khraawngM khruuM meeM dtaaeL samH dteermM
There is no one to defend the teacher; blame will be heaped on again and again.
ยิ่งกระแสโซเชียลยุคนี้ เลยทำให้ครูที่ทำหน้าที่ให้เด็กเป็นคนดีลดลง
yingF graL saaeR so:hM chiianM yookH neeH leeuyM thamM haiF khruuM theeF thamM naaF theeF haiF dekL bpenM khohnM deeM lohtH lohngM
Moreover, social media tends reduce the numbers of teachers whose job it is to make children into good people.
สังคมจึงวุ่นวายเพราะคุณภาพของคนที่จบการศึกษาออกไปมีวุฒิการศึกษา แต่ไม่มีวุฒิภาวะของคนดี
sangR khohmM jeungM woonF waaiM phrawH khoonM naH phaapF khaawngR khohnM theeF johpL gaanM seukL saaR aawkL bpaiM meeM wootH thiH gaanM seukL saaR dtaaeL maiF meeM wootH thiH phaaM waH khaawngR khohnM deeM
Society has become chaotic because the quality of people who complete their educations possesses educational qualifications, but they lack the maturity of a quality person.
ความมีคุณธรรมออกไป
khwaamM meeM khoonM naH thamM aawkL bpaiM
Morality and virtue have disappeared.
ลองถามคนในยุคเมื่อ ๔๐-๕๐ ปีที่เป็นนักเรียน
laawngM thaamR khohnM naiM yookH meuuaF seeL sipL haaF sipL bpeeM theeF bpenM nakH riianM
Just ask anyone who was a student forty or fifty years ago.
ทุกวันนี้ได้ดิบได้ดีเพราะอดีตครูสอนสั่ง เชื่อฟังครู ครูลงโทษเพราะผิด
thookH wanM neeH daiF dipL daiF deeM phrawH aL deetL khruuM saawnR sangL cheuuaF fangM khruuM khruuM lohngM tho:htF phrawH phitL
Nowadays [teachers] are successful because in the past teachers instructed [students] by requiring obedience, and punishing them when they made mistakes.
ถูกตีต้องบอกเพื่อนว่า "อย่าบอกพ่อแม่กูนะ ไม่งั้นกูโดนซ้ำ"
thuukL dteeM dtawngF baawkL pheuuanF waaF yaaL baawkL phaawF maaeF guuM naH maiF nganH guuM do:hnM samH
When [students] were given corporal punishment, they told their friends, “Don’t tell my parents, o.k.? If you do, I’ll get hit again [by them].”
แต่ยุคนี้ลูกหลานถูกครูตี พ่อแม่ปู่ย่าตายาย วิ่งโร่แจ้งความเอาผิดครู
dtaaeL yookH neeH luukF laanR thuukL khruuM dteeM phaawF maaeF bpuuL yaaF dtaaM yaaiM wingF ro:hF jaaengF khwaamM aoM phitL khruuM
But, today if our children were to receive corporal punishment from their teachers, their parents and grandparents would rush to their rescue and bring a lawsuit against the offending teacher.
เลยกลายเป็น "ลูกเทวดา"
leeuyM glaaiM bpenM luukF thaehM waH daaM
[Our children] have become “little angels.”