thai-language.comInternet resource
for the Thai language
Lookup:
» more options here
Browse

F.A.Q. Check out the list of frequently asked questions for a quick answer to your inquiry

e-mail the author
guestbook
site settings
site news
bulk lookup
Bangkok
Thanks for your

recent donations!

Narisa N. $+++!
John A. $+++!
Paul S. $100!
Mike A. $100!
Eric B. $100!
John Karl L. $100!
Don S. $100!
John S. $100!
Peter B. $100!
Ingo B $50
Peter d C $50
Hans G $50
Alan M. $50
Rod S. $50
Wolfgang W. $50
Bill O. $70
Ravinder S. $20
Chris S. $15
Jose D-C $20
Steven P. $20
Daniel W. $75
Rudolf M. $30
David R. $50
Judith W. $50
Roger C. $50
Steve D. $50
Sean F. $50
Paul G. B. $50
xsinventory $20
Nigel A. $15
Michael B. $20
Otto S. $20
Damien G. $12
Simon G. $5
Lindsay D. $25
David S. $25
Laurent L. $40
Peter van G. $10
Graham S. $10
Peter N. $30
James A. $10
Dmitry I. $10
Edward R. $50
Roderick S. $30
Mason S. $5
Henning E. $20
John F. $20
Daniel F. $10
Armand H. $20
Daniel S. $20
James McD. $20
Shane McC. $10
Roberto P. $50
Derrell P. $20
Trevor O. $30
Patrick H. $25
Rick @SS $15
Gene H. $10
Aye A. M. $33
S. Cummings $25
Will F. $20
Get e-mail

Sign-up to join our mail­ing list. You'll receive e­mail notification when this site is updated. Your privacy is guaran­teed; this list is not sold, shared, or used for any other purpose. Click here for more infor­mation.

To unsubscribe, click here.

Reading Exercise: Jokes » A Funny Story: The Engineer and the Doctor


From From Jeeradate's Blog
 Javascript feature

วิศวกรคนหนึ่งตกงานมานาน
witH saL waH gaawnM khohnM neungL dtohkL ngaanM maaM naanM
An engineer had been out of work for a long time.
เลยตัดสินใจเปิดคลินิกเล็กโดยโฆษณาว่า "ค่ารักษา ๕๐๐ บาท รักษาไม่หายรับไปเลย ๑๐๐๐ บาท"
leeuyM dtatL sinR jaiM bpeertL khliH nikH lekH dooyM kho:htF saL naaM waaF khaaF rakH saaR haaF raawyH baatL rakH saaR maiF haaiR rapH bpaiM leeuyM phanM baatL
He decided to open a small [medical] clinic advertising, “Fee to cure your ills, 500 baht; if you are not cured, I’ll give you 1,000 baht.”
หมอคนหนึ่งเห็นโฆษณา แล้วคิดว่านี่คือโอกาสทำกำไรด้วยการแกล้งป่วย เพราะถือว่าตนมีความรู้
maawR khohnM neungL henR kho:htF saL naaM laaeoH khitH waaF neeF kheuuM o:hM gaatL thamM gamM raiM duayF gaanM glaaengF bpuayL phrawH theuuR waaF dtohnM meeM khwaamM ruuH
A doctor saw the advertisement and thought that he had found a way to profit from pretending to be sick because he figured that he was smart enough to pull it off.
จึงไปที่คลินิก
jeungM bpaiM theeF khliH nikH
So, [the doctor] went to the clinic.
คนไข้(หมอ) "หมอครับ ลิ้นผมมีปัญหา มันรับรสอะไรไม่ได้เลย
khohnM khaiF maawR maawR khrapH linH phohmR meeM bpanM haaR manM rapH rohtH aL raiM maiF daiF leeuyM
Patient (the doctor): “Doctor, I have a problem with my tongue; I can’t taste anything at all.”
หมอ(วิศวกร) "คุณพยาบาล เอายาในกล่องที่ ๒๐ ให้คนไข้ทาน หยดนะ"
maawR witH saL waH gaawnM khoonM phaH yaaM baanM aoM yaaM naiM glaawngL theeF yeeF sipL haiF khohnM khaiF thaanM saamR yohtL naH
Doctor (the engineer): “Nurse, please give the patient three drops of medicine from container number 20.”
พอคนไข้(หมอ)ได้ทานยาเข้าไป คนไข้(หมอ) "ถุย! นี่มันน้ำมันเครื่องนี่"
phaawM khohnM khaiF maawR daiF thaanM yaaM khaoF bpaiM khohnM khaiF maawR thuyR neeF manM namH manM khreuuangF neeF
When the patient (the doctor) ingested the medicine, he spit it out and exclaimed, “Ptui!!! This is motor oil!”
หมอ(วิศวกร) "ยินดีด้วยครับ ลิ้นคุณเป็นปกติแล้ว ขอเก็บค่ารักษา ๕๐๐ บาทนะครับ"
maawR witH saL waH gaawnM yinM deeM duayF khrapH linH khoonM bpenM bpaL gaL dtiL laaeoH khaawR gepL khaaF rakH saaR haaF raawyH baatL naH khrapH
Doctor (the engineer): “Congratulations! Your tongue is normal again; please pay me the 500 baht fee.”
หมอกลับไปด้วยความโกรธ แต่อีก - วันก็กลับมาใหม่เพื่อแก้แค้น
maawR glapL bpaiM duayF khwaamM gro:htL dtaaeL eekL saamR seeL wanM gaawF glapL maaM maiL pheuuaF gaaeF khaaenH
The doctor returned home angry, but three or four days later he came back again to seek his revenge.
คนไข้(หมอ) "หมอครับ สมองผมมีปัญหา เดี๋ยวนี้มันหลงลืมจำอะไรไม่ได้เลย"
khohnM khaiF maawR maawR khrapH saL maawngR phohmR meeM bpanM haaR diaaoR neeH manM lohngR leuumM jamM aL raiM maiF daiF leeuyM
Patient (the doctor): “Doctor, I have a problem with my brain; I get confused and keep forgetting things; I can’t remember anything.”
หมอ(วิศวกร) "คุณพยาบาล เอายาในกล่องที่ ๒๐ ให้คนไข้ทาน หยดนะ"
maawR witH saL waH gaawnM khoonM phaH yaaM baanM aoM yaaM naiM glaawngL theeF yeeF sipL haiF khohnM khaiF thaanM saamR yohtL naH
Doctor (the engineer): “Nurse, please give the patient three drops of the medicine from container 20.”
คนไข้(หมอ) "เฮ้ย !! นั่นมันกล่องน้ำมันเครื่องนะหมอ"
khohnM khaiF maawR heeuyH nanF manM glaawngL namH manM khreuuangF naH maawR
Patient (the doctor): “Hey, Doc! That’s the container which holds motor oil.”
หมอ(วิศวกร) "ยินดีด้วยครับ สมองคุณมีความจำเป็นปกติแล้ว ขอเก็บค่ารักษา ๕๐๐ บาทนะครับ"
maawR witH saL waH gaawnM yinM deeM duayF khrapH saL maawngR khoonM meeM khwaamM jamM bpenM bpaL gaL dtiL laaeoH khaawR gepL khaaF rakH saaR haaF raawyH baatL naH khrapH
Doctor (the engineer): “Congratulations! Your brain’s memory is normal again. Let me collect my 500 baht fee.”
หมอเดินออกมาอย่างโกรธจัด และพยายามคิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะถอนทุนคืนได้
maawR deernM aawkL maaM yaangL gro:htL jatL laeH phaH yaaM yaamM khitH waaF jaL thamM yaangL raiM theungR jaL thaawnR thoonM kheuunM daiF
The doctor left [the clinic] fuming with anger and tried to think what he could do to get his money back.
อีกเดือนต่อมา เค้ากลับไปที่คลินิกอีกครั้ง
eekL deuuanM dtaawL maaM khaaoH glapL bpaiM theeF khliH nikH eekL khrangH
Next month he returned to the clinic.
คนไข้(หมอ) "หมอครับ ตาผมแย่แล้ว ผมมองอะไรไม่ชัดเลย ตาผมกำลังจะบอดใช่ไหมหมอ"
khohnM khaiF maawR maawR khrapH dtaaM phohmR yaaeF laaeoH phohmR maawngM aL raiM maiF chatH leeuyM dtaaM phohmR gamM langM jaL baawtL chaiF maiH maawR
Patient (the doctor): “Doctor, my eyes have failed. I can’t see anything clearly at all. I’m going blind, aren’t I, Doc?”
หมอ(วิศวกร) นิ่งอยู่สักพัก แล้วตอบว่า...
maawR witH saL waH gaawnM ningF yuuL sakL phakH laaeoH dtaawpL waaF
The doctor (engineer) was quiet for a moment and then said,
หมอ(วิศวกร) "ต้องขอโทษด้วยนะครับ เราไม่สามารถ)รักษาโรคตาได้ เดี๋ยวหมอจะให้เงิน)ชดเชย ๑๐๐๐ บาท ตามสัญญานะครับ"
maawR witH saL waH gaawnM dtawngF khaawR tho:htF duayF naH khrapH raoM maiF saaR maatF rakH saaR ro:hkF dtaaM daiF diaaoR maawR jaL haiF ngernM chohtH cheeuyM phanM baatL dtaamM sanR yaaM naH khrapH
Doctor (the engineer): “I must express my apologies. We cannot cure your eye disease. I’ll give you the 1,000 baht compensation as I promised.”
คนไข้(หมอ)หัวเราะในใจอย่างสะใจที่สามารถเอาชนะได้
khohnM khaiF maawR huaaR rawH naiM jaiM yaangL saL jaiM theeF saaR maatF aoM chaH naH daiF
The patient/doctor laughed inside, satisfied that he was able take advantage of the “doctor”
แต่พอได้รับเงินจากหมอ(วิศวกร) เค้าก็แปลกใจ
dtaaeL phaawM daiF rapH ngernM jaakL maawR witH saL waH gaawnM khaaoH gaawF bplaaekL jaiM
But, when he got the money from the doctor/engineer, he was baffled.
คนไข้(หมอ) "หมอครับ นี่มันแบงค์ ๒๐ นี่ครับ"
khohnM khaiF maawR maawR khrapH neeF manM baaengM yeeF sipL neeF khrapH
Patient (the doctor): “Doctor, the money you gave me is a just 20 baht bill!”
หมอ(วิศวกร) "ยินดีด้วยครับ ตาคุณเป็นปกติแล้ว ขอเก็บค่ารักษา ๕๐๐ บาทนะครับ!"
maawR witH saL waH gaawnM yinM deeM duayF khrapH dtaaM khoonM bpenM bpaL gaL dtiL laaeoH khaawR gepL khaaF rakH saaR haaF raawyH baatL naH khrapH
Doctor (the engineer): “Congratulations! Your vision is normal. Please pay me my 500 baht fee.”