ผู้สะสมกำลังพลหรืออาวุธตระเตรียมการ หรือสมคบกันเพื่อเป็นกบฏต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามถึงห้า ปี
phuuF saL sohmR gamM langM phohnM reuuR aaM wootH dtraL dtriiamM gaanM reuuR sohmR khohpH ganM pheuuaF bpenM gaL bohtL dtawngF raH waangM tho:htF jamM khookH dtangF dtaaeL saamR theungR haaF bpeeM
A person who gathers forces or weapons, who makes preparations for, or conspires with others to foment rebellion must be punished with incarceration of 3 – 15 years.

จำไว้
jamM waiH
[anguished tone] "Remember what you did to me this time!"

ฉันมาช้า เพราะจำทางไม่ได้
chanR maaM chaaH phrawH jamM thaangM maiF daiF
"I am late because I could not remember the way."

รู้หลาบจำ
ruuH laapL jamM
"To dread the past mistake."

เจ็บแล้วจำ
jepL laaeoH jamM
"(I) won't forget that (I've) been hurt."

เพราะคงจำกันไม่ได้ว่าใครเป็นใคร จึงตู่ตัวตู่ตนสับสนกันไปหมด
phrawH khohngM jamM ganM maiF daiF waaF khraiM bpenM khraiM jeungM dtuuL dtuaaM dtuuL dtohnM sapL sohnR ganM bpaiM mohtL
"Because they could not remember each other, they got confused as to who was who."

โมจำเสียงพ่อได้เลือนรางเต็มที
mo:hM jamM siiangR phaawF daiF leuuanM raangM dtemM theeM
"Mo remembers his father's voice only very dimly."

โดนเขาหลอกไม่รู้กี่ครั้งกี่หน เธอก็ไม่รู้จักจำ
do:hnM khaoR laawkL maiF ruuH geeL khrangH geeL hohnR thuuhrM gaawF maiF ruuH jakL jamM
"Even though she has been betrayed by him god knows how many times, she acts as if nothing has ever happened."

ผมจำคุณได้
phohmR jamM khoonM daiF
"I remember you."

๓. ก่อนร่วมงานควรเตรียมตัวให้พร้อมในการจำชื่อหัวหน้าแผนกต่าง ๆ เพื่อนร่วมงานต่าง ๆ ให้ถูกต้อง...
saamR gaawnL ruaamF ngaanM khuaanM dtriiamM dtuaaM haiF phraawmH naiM gaanM jamM cheuuF huaaR naaF phaL naaekL dtaangL dtaangL pheuuanF ruaamF ngaanM dtaangL dtaangL haiF thuukL dtawngF
"3. Before you get to the party you should prepare yourself by correctly memorizing the names of the various department heads and the other people attending..."

ห้าข้อที่ควรจำให้แม่นสำหรับสาว ที่คิดจะออกกำลังกายในยิม
haaF khaawF theeF khuaanM jamM haiF maaenF samR rapL saaoR theeF khitH jaL aawkL gamM langM gaaiM naiM yimM
"For women considering exercise at the gym, here are five things you should seriously consider."

ฉันบอกให้ต้มน้ำทุกเช้า ทำไมนะเออ ไม่รู้จักจำ
chanR baawkL haiF dtohmF naamH thookH chaaoH thamM maiM naH uuhrM maiF ruuH jakL jamM
"I told you to boil water every morning! Why is it you never remember?!"

เจ้านายซาบซึ้งใจที่ลูกน้องทุกคนจำวันเกิดของเขาได้
jaoF naaiM saapF seungH jaiM theeF luukF naawngH thookH khohnM jamM wanM geertL khaawngR khaoR daiF
"The boss was impressed that all his employees remembered his birthday."

หากจำกันได้หลังวิกฤตนิวเคลียร์ที่ญี่ปุ่นอันเกิดจากสึนามิที่ถล่มเตาปฏิกรณ์ปรมาณูที่ฟุคุชิมาประเทศเยอรมนีก็ออกมาประกาศครึกโครมไปทั่วโลกว่า...
haakL jamM ganM daiF langR wiH gritL niuM khliiaM theeF yeeF bpoonL anM geertL jaakL seuL naaM miH theeF thaL lohmL dtaoM bpaL dtiL gaawnM bpaL raH maaM nuuM theeF fooH khooH chiH maaM bpraL thaehtF yuuhrM raH maH neeM gaawF aawkL maaM bpraL gaatL khreukH khro:hmM bpaiM thuaaF lo:hkF waaF
"If you think back to the period after the nuclear crisis in Japan after the tsunami which hit the Fukushima nuclear reactor, [you will recall that] Germany announced for the entire world to hear that..."

จำกันได้ไหมครับ วิกฤตต้มยำกุ้ง หรือ ยุคไอเอ็มเอฟที่หลาย ๆ คนจดจำไม่รู้ลืม
jamM ganM daiF maiR khrapH wiH gritL dtohmF yamM goongF reuuR yookH aiM emM aehfL theeF laaiR laaiR khohnM johtL jamM maiF ruuH leuumM
Do you remember the Asian financial crisis or the IMF events which are imprinted on the memories of so many people?

หากจำไม่ผิด ตอนผู้เขียนยังเด็กอยู่สหรัฐอเมริกาได้ชื่อว่าเป็นหัวรถจักรเศรษฐกิจของโลก
haakL jamM maiF phitL dtaawnM phuuF khiianR yangM dekL yuuL saL haL ratH aL maehM riH gaaM daiF cheuuF waaF bpenM huaaR rohtH jakL saehtL thaL gitL khaawngR lo:hkF
"If memory serves, when the writer was a child, the United States had the reputation of being the engine of the global economy."

แต่ไอน์สไตน์จำบ้านของตัวเองไม่ได้
dtaaeL aiM saL dtaiM jamM baanF khaawngR dtuaaM aehngM maiF daiF
But Einstein could not remember his own house.

แค่จำที่อยู่ไม่ได้เท่านั้นเอง
khaaeF jamM theeF yuuL maiF daiF thaoF nanH aehngM
[And] merely could not remember where he lives.

ถ้าผมจำไม่ผิด อีกปัญหาหนึ่งหลังจากที่เราได้โรงแรมแล้ว ก็คือ เราไม่สามารถเอารถขับเข้าไปที่ชายหาดได้เพราะว่าคนมันเยอะ แล้วเราไม่มีที่จอดรถ
thaaF phohmR jamM maiF phitL eekL bpanM haaR neungL langR jaakL theeF raoM daiF ro:hngM raaemM laaeoH gaawF kheuuM raoM maiF saaR maatF aoM rohtH khapL khaoF bpaiM theeF chaaiM haatL daiF phrawH waaF khohnM manM yuhH laaeoH raoM maiF meeM theeF jaawtL rohtH
"If I remember correctly, another problem we had was after we got a hotel to stay in, we weren’t able to drive our car onto the beach because there were so many people; so we had no place to park the car."

หลังจากนั้นผมก็เลยจำเลยว่า หัวหินเนี่ย มันเป็นที่ที่อันตรายมากสำหรับผมนะครับ
langR jaakL nanH phohmR gaawF leeuyM jamM leeuyM waaF huaaR hinR niiaF manM bpenM theeF theeF anM dtaL raaiM maakF samR rapL phohmR naH khrapH
"Afterwards, I remembered Hua Hin as being a place which was very dangerous for me."

ถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนว่าเราจะเคยเจอกันมาก่อน แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก เราเคยเจอกันมาก่อนใช่ไหมครับ
thaaF jamM maiF phitL duuM meuuanR waaF raoM jaL kheeuyM juuhrM ganM maaM gaawnL dtaaeL neukH yangM ngaiM gaawF neukH maiF aawkL raoM kheeuyM juuhrM ganM maaM gaawnL chaiF maiH khrapH
"If memory serves, it seems that we have met before, but I just can’t remember how. We have met before, right?"

ขอโทษนะครับ ผมจำคุณไม่ได้
khaawR tho:htF naH khrapH phohmR jamM khoonM maiF daiF
"Sorry, I didn’t recognize you."

ข้อดีของตัวย่อคือจำง่าย แต่ตัวย่อหลาย ตัวแตกต่างไปจากตัวเต็มที่ยังใช้กันอยู่ในฮ่องกงหรือไต้หวัน
khaawF deeM khaawngR dtuaaM yaawF kheuuM jamM ngaaiF dtaaeL dtuaaM yaawF laaiR dtuaaM dtaaekL dtaangL bpaiM jaakL dtuaaM dtemM theeF yangM chaiH ganM yuuL naiM haawngF gohngM reuuR dtaiF wanR
"The benefit of the simplified method is that it is easy to remember but many of the simplified characters differ from their traditional counterparts which are still used in Hong Kong and Taiwan."

"ผมอยากให้พวกคุณ จำบทเรียนวันนี้ไว้"
phohmR yaakL haiF phuaakF khoonM jamM bohtL riianM wanM neeH waiH
"“I would like you to commit today’s lesson to memory.”"

แต่แล้วเมื่อไปถึงก็พบว่าพี่เขาจำผิด
dtaaeL laaeoH meuuaF bpaiM theungR gaawF phohpH waaF pheeF khaoR jamM phitL
"However, once I got there I found out that my friend had misremembered."

แต่จำตัวอักษรสองตัวแรกไม่ได้นี่ซี
dtaaeL jamM dtuaaM akL saawnR saawngR dtuaaM raaekF maiF daiF neeF seeM
"But, [I] could not recall the first two elements which were letters of the alphabet."

ไม่ว่าเขาจะแปลงร่างเป็นใครก็ตาม ฉันก็ยังจำเขาได้เสมอ
maiF waaF khaoR jaL bplaaengM raangF bpenM khraiM gaawF dtaamM chanR gaawF yangM jamM khaoR daiF saL muuhrR
"No matter how much he tries to impersonate someone else, I will always remember him."

จำวันนั้นยังจำ เคยร่วมกันทำ ด้วยความมั่นใจ
jamM wanM nanH yangM jamM kheeuyM ruaamF ganM thamM duayF khwaamM manF jaiM
"I remember the days when we confidently used to do [things] together."

ครู- "ความรู้มากมายอย่างนั้น ใครจะไปจำหมดคะ"
khruuM khwaamM ruuH maakF maaiM yaangL nanH khraiM jaL bpaiM jamM mohtL khaH
"Teacher: “There’s so much to know, who can possibly remember everything?”."

สอนให้เด็ก "คิด" มากกว่าสอนให้ "จำ"
saawnR haiF dekL khitH maakF gwaaL saawnR haiF jamM
"Teach children to think more than to memorize."

เป็นไปได้อย่างไร จะว่าเราจำผิดว่าได้วางกระจายไปรอบห้องก็ไม่ใช่
bpenM bpaiM daiF yaangL raiM jaL waaF raoM jamM phitL waaF daiF waangM graL jaaiM bpaiM raawpF haawngF gaawF maiF chaiF
"How could it have happened? It can’t be that we didn’t remember that we left [the hats] scattered all over the place."

คนไข้(หมอ) "หมอครับ สมองผมมีปัญหา เดี๋ยวนี้มันหลง ๆ ลืม ๆ จำอะไรไม่ได้เลย"
khohnM khaiF maawR maawR khrapH saL maawngR phohmR meeM bpanM haaR diaaoR neeH manM lohngR leuumM jamM aL raiM maiF daiF leeuyM
"Patient (the doctor): “Doctor, I have a problem with my brain; I get confused and keep forgetting things; I can’t remember anything.” "

ขณะเดียวกัน ก็ควรท่องเที่ยวภายในตัวเราด้วย คือการปฏิบัติธรรมเพื่อที่จะสัมผัสกับสิ่งที่เรามองข้ามมาตั้งแต่จำความได้
khaL naL diaaoM ganM gaawF khuaanM thaawngF thiaaoF phaaiM naiM dtuaaM raoM duayF kheuuM gaanM bpaL dtiL batL thamM maH pheuuaF theeF jaL samR phatL gapL singL theeF raoM maawngM khaamF maaM dtangF dtaaeL jamM khwaamM daiF
"At the same time you should also explore within yourself, that is, to practice the dharma so that you can get in touch with things which you have overlooked ever since you first had memories..."

พ่อ- "จำหน้าได้ไหม?"
phaawF jamM naaF daiF maiH
Father – “Can you remember what he looked like?”

มีบทเรียนมากมาย ๆ ให้เราควรจำและระวัง
meeM bohtL riianM maakF maaiM haiF raoM khuaanM jamM laeH raH wangM
"[The past] has many lessons that we should remember and be wary of."

มันมีรสชาติที่เอร็ดอร่อยจนเขายังจำมันได้จนถึงทุกวันนี้
manM meeM rohtH chaatF theeF aL retL aL raawyL johnM khaoR yangM jamM manM daiF johnM theungR thookH wanM neeH
"It had such an amazing flavor that he still remembered it today."

และอาจารย์ท่านก็จำผมได้แม่นยำ และพยายามขานชื่อให้ผมตอบคำถาม
laeH aaM jaanM thanF gaawF jamM phohmR daiF maaenF yamM laeH phaH yaaM yaamM khaanR cheuuF haiF phohmR dtaawpL khamM thaamR
"And, this professor remembered me very well and tried to call on me to answer questions."

"จนกว่าคุณจะเริ่มจำอะไรได้"
johnM gwaaL khoonM jaL reermF jamM aL raiM daiF
"“Until you are able to remember things,” [she answered]."

"ผมจำอะไรก่อนหน้า และหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุไม่ค่อยได้เลย ราง ๆ ไปหมด
phohmR jamM aL raiM gaawnL naaF laeH langR jaakL theeF geertL ooL batL dtiL haehtL maiF khaawyF daiF leeuyM raangM bpaiM mohtL
"“I remember things before [the crash] but after the accident; everything is very vague.” "

ผมจำผู้ร่วมงานบางคนไม่ได้ และจำเรื่องราวในชีวิตตนเองช่วงสองสามเดือนก่อนเกิดอุบัติเหตุไม่ได้
phohmR jamM phuuF ruaamF ngaanM baangM khohnM maiF daiF laeH jamM reuuangF raaoM naiM cheeM witH dtohnM aehngM chuaangF saawngR saamR deuuanM gaawnL geertL ooL batL dtiL haehtL maiF daiF
"I am unable to remember some of my coworkers and I can’t remember things about my life for two or three months before the accident."

ใครติใครว่า อย่าสนอย่าจำ
khraiM dtiL khraiM waaF yaaL sohnR yaaL jamM
If someone disparages you, pay no attention

กำลังมีปัญหากับแฟนชาติไหนเธอไม่ใส่ใจจำ
gamM langM meeM bpanM haaR gapL faaenM chaatF naiR thuuhrM maiF saiL jaiM jamM
"[He] was having problems with his girlfriend; Nan did not pay attention to remember where she was from."

เขายังจำบทสนทนาที่ป้าพูดคุยกับแม่ของเขาได้หลังจากแม่คลอดน้องชายของเขามาได้ไม่นาน
khaoR yangM jamM bohtL sohnR thaH naaM theeF bpaaF phuutF khuyM gapL maaeF khaawngR khaoR daiF langR jaakL maaeF khlaawtF naawngH chaaiM khaawngR khaoR maaM daiF maiF naanM
"He still remembered the conversations which his aunt had with his mother soon after his mother gave birth to his younger brother."

ผมยังจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้ติดหูติดตา
phohmR yangM jamM haehtL gaanM naiM wanM nanH daiF dtitL huuR dtitL dtaaM
"I can still remember the events of that day very clearly."

หากไม่ใช่คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ หลายคนคงจำภาพของเกาะได้จากภาพยนตร์บางเรื่องที่บอกเราว่า เกาะมีแต่ต้นมะพร้าวและความเดียวดาย
haakL maiF chaiF khohnM theeF aaM saiR yuuL naiM pheuunH theeF laaiR khohnM khohngM jamM phaapF khaawngR gawL daiF jaakL phaapF phaH yohnM baangM reuuangF theeF baawkL raoM waaF gawL meeM dtaaeL dtohnF maH phraaoH laeH khwaamM diaaoM daaiM
"If one is not an [island] native, many people have an image of islands seen in movies which show islands that abound in coconut trees and solitude."

หลายท่านคงจะยังจำกันได้ถึงวาระการเสด็จพระราชดำเนินเยือนทุ่งมะขามหย่อง ในวันที่ ๒๕ พ.ค. ๒๕๕๕ ระหว่างที่พระองค์ประชวรและประทับอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราช
laaiR thanF khohngM jaL yangM jamM ganM daiF theungR waaM raH gaanM saL detL phraH raatF chaH damM neernM yeuuanH thoongF maH khaamR yaawngL naiM wanM theeF yeeF sipL haaF phreutH saL phaaM khohmM saawngR phanM haaF raawyH haaF sipL haaF raH waangL theeF phraH ohngM bpraL chuaanM laeH bpraL thapH yuuL naH ro:hngM phaH yaaM baanM siL riH raatF
"Many of you will still remember when He paid a royal visit to Thung Makham Yong [in Ayuthiya] on the 25th of May, 2555 BE [2012 CE] while he was ill and lived at Sririrath Hospital."

สิ่งที่เธอต้องจำ คือ พระเจ้าให้อภิสิทธิ์กับเรา
singL theeF thuuhrM dtawngF jamM kheuuM phraH jaoF haiF aL phiH sitL gapL raoM
"What you have to remember is that God gave us rights."

เธอจำเด็กไม่ได้ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามาก
thuuhrM jamM dekL maiF daiF seungF bpenM reuuangF thamM maH daaM maakF
"She didn't recognize the boy, which was perfectly natural."

ขโมยถูกตำรวจจับและถูกจำคุกเป็นเวลาหนึ่งปี
khaL mooyM thuukL dtamM ruaatL japL laeH thuukL jamM khookH bpenM waehM laaM neungL bpeeM
"The thief was arrested by the police and was imprisoned for a year."

"เรื่องพวกนี้ทำไมฉันยังจำอยู่ได้หนอ" ทามคิดขณะเดินจูงจักรยานไปที่ร้านอาหารที่นัดเพื่อน ๆ กินข้าว
reuuangF phuaakF neeH thamM maiM chanR yangM jamM yuuL daiF naawR thaamM khitH khaL naL deernM juungM jakL graL yaanM bpaiM theeF raanH aaM haanR theeF natH pheuuanF ginM khaaoF
"“Why do I continue to focus on this issue?” Tham thought while walking her bike to the restaurant where she was to meet to have dinner with her friends."

หน่วยความจำเข้าถึงโดยสุ่ม
nuayL khwaamM jamM khaoF theungR dooyM soomL
[formal] random access memory, RAM

ความจำของผมชักจะเลือนรางเสียแล้ว
khwaamM jamM khaawngR phohmR chakH jaL leuuanM raangM siiaR laaeoH
"My memory is fading already."

ผมขออนุญาตบรรยายจากความจำเท่าที่ได้อ่านอะไรต่อมิอะไรมา โดยไม่ได้กลับไปนั่งค้นคว้าอีกทีหนึ่ง
phohmR khaawR aL nooH yaatF banM yaaiM jaakL khwaamM jamM thaoF theeF daiF aanL aL raiM dtaawL miH aL raiM maaM dooyM maiF daiF glapL bpaiM nangF khohnH khwaaH eekL theeM neungL
"Please allow me to explain to you from whatever I remember from what I had read, without sitting down and going back to look it up again."

หมอ(วิศวกร) "ยินดีด้วยครับ สมองคุณมีความจำเป็นปกติแล้ว ขอเก็บค่ารักษา ๕๐๐ บาทนะครับ"
maawR witH saL waH gaawnM yinM deeM duayF khrapH saL maawngR khoonM meeM khwaamM jamM bpenM bpaL gaL dtiL laaeoH khaawR gepL khaaF rakH saaR haaF raawyH baatL naH khrapH
"Doctor (the engineer): “Congratulations! Your brain’s memory is normal again. Let me collect my 500 baht fee.” "

ต้องใช้ความรู้ ความเข้าใจ และความจำเพราะว่ามีเนื้อหาเยอะมากในแต่ละวิชา
dtawngF chaiH khwaamM ruuH khwaamM khaoF jaiM laeH khwaamM jamM phrawH waaF meeM neuuaH haaR yuhH maakF naiM dtaaeL laH wiH chaaM
"I have to use my knowledge, my understanding, and my memory because each subject contains a lot of material [to learn]."

ทั้งคู่จึงจำใจต้องรับสารภาพ
thangH khuuF jeungM jamM jaiM dtawngF rapH saanR phaapF
"Both of them, therefore, reluctantly had to confess [to the crime]."

แม้ว่าโทษตามกฎหมายจะไม่มากเนื่องจากเป็นลหุโทษ จำคุกไม่เกิน ๑ เดือน หรือปรับไม่เกิน ๑๐๐๐ บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ซึ่งส่วนมากศาลจะลงแค่โทษปรับเท่านั้น แต่ก็ทำให้คุณต้องมีคดีความติดตัว เสียเวลาไปโรงพัก ขึ้นโรงขึ้นศาล
maaeH waaF tho:htF dtaamM gohtL maaiR jaL maiF maakF neuuangF jaakL bpenM laH hooL tho:htF jamM khookH maiF geernM neungL deuuanM reuuR bprapL maiF geernM phanM baatL reuuR thangH jamM thangH bprapL seungF suaanL maakF saanR jaL lohngM khaaeF tho:htF bprapL thaoF nanH dtaaeL gaawF thamM haiF khoonM dtawngF meeM khaH deeM khwaamM dtitL dtuaaM siiaR waehM laaM bpaiM ro:hngM phakH kheunF ro:hngM kheunF saanR
"Even though the law imposes a fairly small punishment for this minor infraction, limited to one month in jail or a fine of 1000 baht, or both (normally courts will impose only the fine), [being indicted] will cause you to be labeled as a law breaker, [and] you will waste time going to jail and in pleading your case in court."