for the Thai language
| | Internet resource for the Thai language |
F.A.Q. Check out the list of frequently asked questions for a quick answer to your inquiry
recent donations!
Sign-up to join our mailing list. You'll receive email notification when this site is updated. Your privacy is guaranteed; this list is not sold, shared, or used for any other purpose. Click here for more information.
To unsubscribe, click here.
| ย่อมาจาก มติชนสุดสัปดาห์, ประจำวันที่ ๒๕-๓๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๙, หน้า ๒๔ โดย หนุ่มเมืองจันท์, “ทางของเรา ต้องก้าวเอง” Excerpted from Matichon Weekend, the week of 25-31 March 2016, page 24, . . . "We Need To Walk Our Own Path" / “We Each Must Tread Our Own Path” by a Young Many From Chan. |
วันที่ผมยังเป็น "นักข่าว เวลาใครถามผมว่าทำไมถึงเลือกอาชีพนี้ ผมมักจะตอบทีเล่นทีจริงว่า "ไม่ได้เลือก...แต่ทำตามความจำเป็น" wanM theeF phohmR yangM bpenM nakH khaaoL waehM laaM khraiM thaamR phohmR waaF thamM maiM theungR leuuakF aaM cheepF neeH phohmR makH jaL dtaawpL theeM lenF theeM jingM waaF maiF daiF leuuakF dtaaeL thamM dtaamM khwaamM jamM bpenM | When I was still a reporter, whenever anyone asked me why I had chosen this profession, I would usually respond, half in jest, half in earnest, “I did not make a choice; but I [became one] out of necessity.”. |
| คือ ตอนจบมาใหม่ ๆ สมัครงานอาชีพอื่นแล้วไม่มีใครรับ kheuuM dtaawnM johpL maaM maiL saL makL ngaanM aaM cheepF euunL laaeoH maiF meeM khraiM rapH | That is, when I had just graduated [from school] and applied for work in another [area], no one would hire me. |
| แต่ที่ "มติชน" รับ แฮ่ม...ก็เลยทำที่นี่ dtaaeL theeF maH dtiL chohnM rapH haaemF gaawF leeuyM thamM theeF neeF | But Matichon did hire me; so, I came to work here. |
| หรือถามว่าทำไมถึงมาเป็นนักเขียน reuuR thaamR waaF thamM maiM theungR maaM bpenM nakH khiianR | Or, [someone might] ask me, “Why did you become a writer?”. |
| ผมก็ตอบคล้ายเดิมว่าไม่ได้ฝันว่าจะเป็น "นักเขียน" แต่ทำเพราะ "ความจำเป็น" phohmR gaawF dtaawpL khlaaiH deermM waaF maiF daiF fanR waaF jaL bpenM nakH khiianR dtaaeL thamM phrawH khwaamM jamM bpenM | I would answer somewhat like I did before, “I never dreamed of becoming a ‘writer’, but I did so ‘out of necessity’.”. |
| คือพี่ ๆ เขาสั่งให้เขียนข่าวก็เขียน เขียนสกู๊ปก็เขียน เขียนคอลัมน์ก็เขียน kheuuM pheeF khaoR sangL haiF khiianR khaaoL gaawF khiianR khiianR saL guupH gaawF khiianR khiianR khaawM lamM gaawF khiianR | That is, when my superiors ordered me to write the news, I wrote [the news]; they asked me to write a scoop, I did so; they asked me to write a column, and I wrote [one]. |
| เขียนไปเขียนมาก็เลยกลายเป็น "นักเขียน" khiianR bpaiM khiianR maaM gaawF leeuyM glaaiM bpenM nakH khiianR | I wrote and I wrote, so I became a “writer”. |
| คำตอบของผมเป็นคำตอบทีเล่นทีจริงเหมือนกับว่าทุกอย่างเป็นเหตุบังเอิญ...ไม่ได้เลือก khamM dtaawpL khaawngR phohmR bpenM khamM dtaawpL theeM lenF theeM jingM meuuanR gapL waaF thookH yaangL bpenM haehtL bangM eernM maiF daiF leuuakF | My answer was half in jest, half in earnest as if everything [that happened] was an accident; as if I had not chosen [what to do for a living]. |
| แต่ความจริงแล้ว ผมเลือกครับ dtaaeL khwaamM jingM laaeoH phohmR leuuakF khrapH | But in reality, I did make this choice. |
| ผมเลือกที่จะเดินบนเส้นทางนี้เอง phohmR leuuakF theeF jaL deernM bohnM senF thaangM neeH aehngM | I myself had chosen to travel along this path. |
| ครั้งแรกที่เป็น "นักข่าว" อาจเลือกเพราะเหตุผลความจำเป็นทางเศรษฐกิจ khrangH raaekF theeF bpenM nakH khaaoL aatL leuuakF phrawH haehtL phohnR khwaamM jamM bpenM thaangM saehtL thaL gitL | The first time I [worked as] a “journalist”, it was something that I chose because I worked out of economic necessity. |
| ต้องรีบคว้างานประจำ เพื่อจะได้มีงาน dtawngF reepF khwaaH ngaanM bpraL jamM pheuuaF jaL daiF meeM ngaanM | [I] had to grab ahold of permanent work quickly so that I could have a job. |
| แต่หลังจากนั้น ผมเลือกที่จะทำงาน "นักข่าว" เพราะ "ความรัก" ไม่ใช่ "ความจำเป็น" dtaaeL langR jaakL nanH phohmR leuuakF theeF jaL thamM ngaanM nakH khaaoL phrawH khwaamM rakH maiF chaiF khwaamM jamM bpenM | But, after that, I elected to work as a “journalist” out of love, not out of necessity. |
| ถ้าไม่รักคงไม่ทำข่าวมายาวนานกว่า ๒๐ ปี thaaF maiF rakH khohngM maiF thamM khaaoL maaM yaaoM naanM gwaaL yeeF sipL bpeeM | Had I not loved [doing the news], I would not have [worked as a newsman] for over 20 years. |
| เช่นเดียวกับการเป็น "นักเขียน" ผมก็เลือก chenF diaaoM gapL gaanM bpenM nakH khiianR phohmR gaawF leuuakF | [This is] the same as [my] being a “writer”; I chose [this profession]. |
| ถ้าไม่ชอบ คงไม่เขียนคอลัมน์ "ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ" มาจนถึงวันนี้ เพราะนี้คือ "ทาง" ที่ผมเลือก thaaF maiF chaawpF khohngM maiF khiianR khaawM lamM faatF fuutH thooH raH gitL maaM johnM theungR wanM neeH phrawH neeH kheuuM thaangM theeF phohmR leuuakF | If I had not enjoyed [being a writer], I would not have written this column “The Fast Food Business” until now because this is the path that I chose. |
| เวลามีน้องมาปรึกษาเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว ผมจะจบการให้คำปรึกษาด้วยคำสั้น ๆ "น้องต้องเลือกเองนะ" waehM laaM meeM naawngH maaM bpreukL saaR reuuangF ngaanM reuuR reuuangF suaanL dtuaaM phohmR jaL johpL gaanM haiF khamM bpreukL saaR duayF khamM sanF naawngH dtawngF leuuakF aehngM naH | When a young person consults me about employment or about a personal matter, I end my recommendation to them with a brief piece of advice, “You need to make decisions by yourself.” |
| เพราะผมเชื่อในหลักการว่า "ชีวิตใคร ชีวิตมัน" ไม่มีใครเลือกทางให้เราได้ phrawH phohmR cheuuaF naiM lakL gaanM waaF cheeM witH khraiM cheeM witH manM maiF meeM khraiM leuuakF thaangM haiF raoM daiF | [This is] because I believe in the principle that “Each person’s life is his own”; no one can choose for us. |
| เราต้องเลือกเอง ต่อให้มีคนเลือกให้ raoM dtawngF leuuakF aehngM dtaawL haiF meeM khohnM leuuakF haiF | We must choose by ourselves; even if we have someone choosing for us. |
| แต่หากเรายอมทำตามการตัดสินใจของผู้อื่น นั่นคือเราได้เลือกเช่นกัน dtaaeL haakL raoM yaawmM thamM dtaamM gaanM dtatL sinR jaiM khaawngR phuuF euunL nanF kheuuM raoM daiF leuuakF chenF ganM | However, if we do allow ourselves to follow the decisions of someone else, we have also made a choice. |
| เลือกที่จะไม่ปฏิเสธก่อนตัดสินใจ leuuakF theeF jaL maiF bpaL dtiL saehtL gaawnL dtatL sinR jaiM | [We] have made a choice not refuse [others’ suggestions] before we have made our own decision. |
| ผมจะเตือนน้องว่าให้คำนึงถึง "ความสุข" ในชีวิตด้วย phohmR jaL dteuuanM naawngH waaF haiF khamM neungM theungR khwaamM sookL naiM cheeM witH duayF | I would also remind my younger colleagues to consider “happiness” in their lives as well. |
| ต้องไม่ลืมว่าชีวิตเป็นของเรา dtawngF maiF leuumM waaF cheeM witH bpenM khaawngR raoM | [We] should not forget that our lives are our own. |
| มีประโยคหนึ่งของ "บอบ มาร์เลย์" ศิลปิน เพื่อชีวิตชาวจาเมกาที่ผมชอบมาก meeM bpraL yo:hkL neungL khaawngR baawpL maaM laehM siL laH bpinM pheuuaF cheeM witH chaaoM jaaM maehM gaaM theeF phohmR chaawpF maakF | There is a line from Bob Marley, the artists, about the lives of Jamaicans which I like a lot. |
| "รักชีวิตที่คุณใช้ ใช้ชีวิตแบบที่คุณรัก" rakH cheeM witH theeF khoonM chaiH chaiH cheeM witH baaepL theeF khoonM rakH | “Love the life you live; live the life you love.” |
| เพราะเราอาจทำตาม "ความฝัน" หรือเหตุผลของคนอื่นได้บางเวลา แต่คงไม่ใช่ตลอดไป phrawH raoM aatL thamM dtaamM khwaamM fanR reuuR haehtL phohnR khaawngR khohnM euunL daiF baangM waehM laaM dtaaeL khohngM maiF chaiF dtaL laawtL bpaiM | Because sometimes we act in accordance with the dreams or desires of others, but not all the time. |
| อย่าปล่อยให้วันหนึ่งเรามองย้อนกลับไปในอดีตแล้วรู้สึกเสียดาย ทำไมไม่เลือกทำในสิ่งที่เราอยากทำ yaaL bplaawyL haiF wanM neungL raoM maawngM yaawnH glapL bpaiM naiM aL deetL laaeoH ruuH seukL siiaR daaiM thamM maiM maiF leuuakF thamM naiM singL theeF raoM yaakL thamM | Do not let it happen that someday we will look back to the past and feel regret and ask why we had not chosen to do what we wanted to do. |
| ครับ..."ทาง" มีหลายทาง แต่ใจมีดวงเดียว khrapH thaangM meeM laaiR thaangM dtaaeL jaiM meeM duaangM diaaoM | So, there are many paths, but we have only one heart. |
| ทางของเรา ต้องก้าวเอง thaangM khaawngR raoM dtawngF gaaoF aehngM | Each of us must tread their own path. |