thai-language.comInternet resource
for the Thai language
Lookup:
» more options here
Browse

F.A.Q. Check out the list of frequently asked questions for a quick answer to your inquiry

e-mail the author
guestbook
site settings
site news
bulk lookup
Bangkok
Thanks for your

recent donations!

Narisa N. $+++!
John A. $+++!
Paul S. $100!
Mike A. $100!
Eric B. $100!
John Karl L. $100!
Don S. $100!
John S. $100!
Peter B. $100!
Ingo B $50
Peter d C $50
Hans G $50
Alan M. $50
Rod S. $50
Wolfgang W. $50
Bill O. $70
Ravinder S. $20
Chris S. $15
Jose D-C $20
Steven P. $20
Daniel W. $75
Rudolf M. $30
David R. $50
Judith W. $50
Roger C. $50
Steve D. $50
Sean F. $50
Paul G. B. $50
xsinventory $20
Nigel A. $15
Michael B. $20
Otto S. $20
Damien G. $12
Simon G. $5
Lindsay D. $25
David S. $25
Laurent L. $40
Peter van G. $10
Graham S. $10
Peter N. $30
James A. $10
Dmitry I. $10
Edward R. $50
Roderick S. $30
Mason S. $5
Henning E. $20
John F. $20
Daniel F. $10
Armand H. $20
Daniel S. $20
James McD. $20
Shane McC. $10
Roberto P. $50
Derrell P. $20
Trevor O. $30
Patrick H. $25
Rick @SS $15
Gene H. $10
Aye A. M. $33
S. Cummings $25
Will F. $20
Get e-mail

Sign-up to join our mail­ing list. You'll receive e­mail notification when this site is updated. Your privacy is guaran­teed; this list is not sold, shared, or used for any other purpose. Click here for more infor­mation.

To unsubscribe, click here.

Reading Exercise: Language » What is Grammar?


From "Matichon Weekend", 14-20 November 2014, page 78 “มองไทยใหม่” โดย นิตยา กาญจนะวรรณ “Looking at the Thai [Language] Anew” “A New Look at the Thai [Language]” by Nitaya Kanchanawan
 Javascript feature

เมื่อกล่าวถึงเรื่องการเรียนการสอนภาษาไทย เรามักจะได้ยินครูภาษาไทยพูดอยู่เสมอว่าต้องเขียนและใช้ภาษาไทยให้ถูกไวยากรณ์
meuuaF glaaoL theungR reuuangF gaanM riianM gaanM saawnR phaaM saaR thaiM raoM makH jaL daiF yinM khruuM phaaM saaR thaiM phuutF yuuL saL muuhrR waaF dtawngF khiianR laeH chaiH phaaM saaR thaiM haiF thuukL waiM yaaM gaawnM
When we discuss how the Thai language is taught [in schools] we can always hear our teacher telling us that we have to write and use Thai with the proper grammar.
ในการประกวดการเขียนเรียงความทุกครั้งก็จะมีหลักเกณฑ์อยู่ข้อหนึ่งที่กล่าวว่า "ต้องให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ไทย"
naiM gaanM bpraL guaatL gaanM khiianR riiangM khwaamM thookH khrangH gaawF jaL meeM lakL gaehnM yuuL khaawF neungL theeF glaaoL waaF dtawngF haiF thuukL dtawngF dtaamM lakL waiM yaaM gaawnM thaiM
In every essay writing competition one of the criteria is that “the writing must be in accordance with correct Thai grammar”.
ไวยากรณ์ที่ว่านี้คืออะไร
waiM yaaM gaawnM theeF waaF neeH kheuuM aL raiM
What is this “grammar”?
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตย์สถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ กล่าวไว้ว่า "ไวยากรณ์ คือวิชาภาษาว่าด้วยรูปคำและระเบียบในการประกอบรูปคำให้เป็นประโยค"
phohtH jaL naaM nooH grohmM chaL bapL raatF chaH banM ditL saL thaanR phaawM saawR saawngR phanM haaF raawyH haaF sipL seeL glaaoL waiH waaF waiM yaaM gaawnM kheuuM wiH chaaM phaaM saaR waaF duayF ruupF khamM laeH raH biiapL naiM gaanM bpraL gaawpL ruupF khamM haiF bpenM bpraL yo:hkL
The Royal Institute Dictionary of 2011 states that “Grammar is the study of language which governs how words are written and how they are organized into sentences.”.
เพราะฉะนั้น "การใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์" ก็คือ "การเขียนคำให้ถูกต้องตามที่กำหนดในพจนานุกรม"
phrawH chaL nanH gaanM chaiH phaaM saaR thaiM haiF thuukL dtawngF dtaamM lakL waiM yaaM gaawnM gaawF kheuuM gaanM khiianR khamM haiF thuukL dtawngF dtaamM theeF gamM nohtL naiM phohtH jaL naaM nooH grohmM
Therefore, “the use of grammatically correct Thai” is “writing words correctly as set forth in the dictionary.”
ส่วน "ระเบียบในการประกอบรูปคำให้เป็นประโยค" นั้น คงจะอาศัยพจนานุกรมฉบับใดไม่ได้ เพราะพจนานุกรมไม่ใช่ตำราที่ว่าด้วยการสร้างประโยค
suaanL raH biiapL naiM gaanM bpraL gaawpL ruupF khamM haiF bpenM bpraL yo:hkL nanH khohngM jaL aaM saiR phohtH jaL naaM nooH grohmM chaL bapL daiM maiF daiF phrawH phohtH jaL naaM nooH grohmM maiF chaiF dtamM raaM theeF waaF duayF gaanM saangF bpraL yo:hkL
As for [the element of] “how words are organized into sentences” we cannot rely on a dictionary because the dictionary is not a textbook on how sentences are constructed.
แต่พจนานุกรมเป็น "หนังสือว่าด้วยถ้อยคำในภาษาใดภาษาหนึ่ง เรียงตามลำดับตัวอักษร โดยทั่ว ๆ ไปจะบอกความหมายและที่มาของคำเป็นต้นด้วย"
dtaaeL phohtH jaL naaM nooH grohmM bpenM nangR seuuR waaF duayF thaawyF khamM naiM phaaM saaR daiM phaaM saaR neungL riiangM dtaamM lamM dapL dtuaaM akL saawnR dooyM thuaaF thuaaF bpaiM jaL baawkL khwaamM maaiR laeH theeF maaM khaawngR khamM bpenM dtohnF duayF
But a dictionary is “a book about words in a particular language arranged in alphabetical order which generally provides the meanings and the origins of words as well.”
นักภาษาศาสตร์สมัยใหม่ได้ค้นพบแล้วว่าคนเราเกิดมาพร้อมกับ "ความสามารถ" ที่จะ "รับรู้" และ "เลียนแบบ" ภาษาแม่
nakH phaaM saaR saatL saL maiR maiL daiF khohnH phohpH laaeoH waaF khohnM raoM geertL maaM phraawmH gapL khwaamM saaR maatF theeF jaL rapH ruuH laeH liianM baaepL phaaM saaR maaeF
Modern linguists have discovered that we are born with an innate ability to absorb and imitate the languages of our mothers (our mother tongue).
สิ่งที่คน "รับรู้" ก็คือภาษาที่ได้รับจากรอบด้าน ทั้งจากครอบครัวและสังคม
singL theeF khohnM rapH ruuH gaawF kheuuM phaaM saaR theeF daiF rapH jaakL raawpF daanF thangH jaakL khraawpF khruaaM laeH sangR khohmM
That which we absorb is the language we get from our surroundings, including our families and society [in general].
คนใช้ "ความสามารถ" ที่มีอยู่ในความเป็นคน
khohnM chaiH khwaamM saaR maatF theeF meeM yuuL naiM khwaamM bpenM khohnM
People use the abilities that they have by dint of being a human being.
"วิเคราะห์" หลักเกณฑ์ของภาษาที่ได้รับเข้ามา แล้ว "สังเคราะห์" ออกมาเป็น "ภาษา" ที่ใช้สื่อกับผู้อื่น
wiH khrawH lakL gaehnM khaawngR phaaM saaR theeF daiF rapH khaoF maaM laaeoH sangR khrawH aawkL maaM bpenM phaaM saaR theeF chaiH seuuL gapL phuuF euunL
[Humans] “analyze” the principles of the language that they assimilate then “synthesize” [these elements] to produce “language” which they use to communicate with others.
กระบวนการ "รับรู้" ภาษานี้ เริ่มตั้งแต่เกิดจนถึง ขวบ หรือ ขวบ แล้วแต่งานวิจัยที่ค้นพบ
graL buaanM gaanM rapH ruuH phaaM saaR neeH reermF dtangF dtaaeL geertL johnM theungR haaF khuaapL reuuR hohkL khuaapL laaeoH dtaaeL ngaanM wiH jaiM theeF khohnH phohpH
This process of “absorbing” language begins at birth and continues until the age of five or six, according to various research findings.
ส่วนกระบวนการ "เลียนแบบ" จะดำเนินต่อไปเรื่อย
suaanL graL buaanM gaanM liianM baaepL jaL damM neernM dtaawL bpaiM reuuayF
As for the process of “imitation”, it proceeds on an on-going basis.
ภาษาแม่ที่ฟังรู้เรื่องและพูดได้นี้เป็นเพียง "สิ่งที่ปรากฏ"
phaaM saaR maaeF theeF fangM ruuH reuuangF laeH phuutF daiF neeH bpenM phiiangM singL theeF bpraaM gohtL
The native tongue that we comprehend and speak merely comes out naturally.
แต่ผู้พูดไม่สามารถจะบอกได้ว่า "สิ่งที่ปรากฏนั้นมีกฎเกณฑ์ใดครอบคลุมอยู่"
dtaaeL phuuF phuutF maiF saaR maatF jaL baawkL daiF waaF singL theeF bpraaM gohtL nanH meeM gohtL gaehnM daiM khraawpF khloomM yuuL
But [native] speakers are unable to tell you “what rules govern what is being spoken.”.
หน้าที่ "บรรยายกฎที่ควบคุมภาษาอยู่" จึงเป็นหน้าที่ของนักภาษาศาสตร์ที่จะต้องวิจัยค้นคว้าแล้วนำมาบอกเล่า
naaF theeF banM yaaiM gohtL theeF khuaapF khoomM phaaM saaR yuuL jeungM bpenM naaF theeF khaawngR nakH phaaM saaR saatL theeF jaL dtawngF wiH jaiM khohnH khwaaH laaeoH namM maaM baawkL laoF
The responsibility for “explaining the rules that govern the language” belongs to the linguists who have to do investigative research and then inform [the rest of us].
ซึ่งก็อาจจะมีคำอธิบายได้เป็นร้อยเป็นพันแบบ
seungF gaawF aatL jaL meeM khamM aL thiH baaiM daiF bpenM raawyH bpenM phanM baaepL
So, there may be many explanatory models.
บางแบบก็สามารถใช้อธิบายปรากฏการณ์บางอย่างได้ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด
baangM baaepL gaawF saaR maatF chaiH aL thiH baaiM bpraaM gohtL gaanM baangM yaangL daiF dtaaeL maiF chaiF thangH mohtL
Some modes are able to explain some phenomenon, but not all of them.
เราจึงมีสิ่งที่เรียกว่า "ไวยากรณ์" หรือ "หลักเกณฑ์" ทางด้านภาษามากมายหลายแบบ
raoM jeungM meeM singL theeF riiakF waaF waiM yaaM gaawnM reuuR lakL gaehnM thaangM daanF phaaM saaR maakF maaiM laaiR baaepL
We therefore have many versions of something we call “grammar” or “rules” of language.
แบบใดอธิบายได้มากก็มีผู้นิยมมาก แล้วค้นคว้าต่อยอดกันต่อไป
baaepL daiM aL thiH baaiM daiF maakF gaawF meeM phuuF niH yohmM maakF laaeoH khohnH khwaaH dtaawL yaawtF ganM dtaawL bpaiM
Models which can explain many [linguistic] phenomenon have many enthusiasts who carry on and expand [their research].
บางแบบก็ใช้อธิบายได้เพียงบางภาษา แต่ไม่ใช่ทั้งหมด
baangM baaepL gaawF chaiH aL thiH baaiM daiF phiiangM baangM phaaM saaR dtaaeL maiF chaiF thangH mohtL
Some models can be used to explain some languages, but not all.
"ไวยากรณ์" หรือ "หลักเกณฑ์" เหล่านี้มีไว้ให้ใครเรียน
waiM yaaM gaawnM reuuR lakL gaehnM laoL neeH meeM waiH haiF khraiM riianM
These “grammar” or “rules [of expression]” are there for anyone to learn.
ก็ตอบได้ว่าเป็นเรื่องของการศึกษาภาษาในระดับที่เป็น "ศาสตร์" หรือ "ภาษาศาสตร์" นั้น
gaawF dtaawpL daiF waaF bpenM reuuangF khaawngR gaanM seukL saaR phaaM saaR naiM raH dapL theeF bpenM saatL reuuR phaaM saaR saatL nanH
One might say that these issues are about learning languages academically or, specifically, Linguistics.
เจ้าของภาษาไทยอาจจะไม่รู้หรือไม่สนใจด้วยซ้ำว่า "ไวยากรณ์" หรือ "หลักเกณฑ์" ซึ่งควบคุมภาษาไทยที่เขาพูดได้ สร้างประโยคได้นั้นเป็นอย่างไร
jaoF khaawngR phaaM saaR thaiM aatL jaL maiF ruuH reuuR maiF sohnR jaiM duayF saamH waaF waiM yaaM gaawnM reuuR lakL gaehnM seungF khuaapF khoomM phaaM saaR thaiM theeF khaoR phuutF daiF saangF bpraL yo:hkL daiF nanH bpenM yaangL raiM
Native speakers of Thai may either not know or may not be interested in what the “grammar” or “rules [of expression]” which govern the language that they speak and the sentences they create are.
แต่เขาใช้ภาษาไทยได้อย่างเจ้าของภาษา
dtaaeL khaoR chaiH phaaM saaR thaiM daiF yaangL jaoF khaawngR phaaM saaR
But they can use their Thai language as native speakers [do].
สิ่งที่จำเป็นต้องเรียนก็คือการเขียนและการอ่าน ซึ่งเป็นเรื่องที่มนุษย์แต่ละภาษากำหนดขึ้นเพื่อใช้สื่อสารยามมิได้เห็นหน้ากันแบบการฟังและการพูด
singL theeF jamM bpenM dtawngF riianM gaawF kheuuM gaanM khiianR laeH gaanM aanL seungF bpenM reuuangF theeF maH nootH dtaaeL laH phaaM saaR gamM nohtL kheunF pheuuaF chaiH seuuL saanR yaamM miH daiF henR naaF ganM baaepL gaanM fangM laeH gaanM phuutF
The thing that [native speaks] need to learn is how to write and read; this what language founders created to communicate when aural and oral means are unavailable.
อย่างไรก็ตาม คนเราอาจจะกล่าวถึงสิ่งเดียวกันแต่เขียนกันคนละอย่าง
yaangL raiM gaawF dtaamM khohnM raoM aatL jaL glaaoL theungR singL diaaoM ganM dtaaeL khiianR ganM khohnM laH yaangL
In any event, sometimes we are talking about the same thing, but writing about something completely different from each other.
เพื่อประโยชน์แห่งการสื่อสารจึงต้องกำหนดมาตรฐานการเขียนคำเพื่อให้รู้ว่ากำลังกล่าวถึงเรื่องเดียวกัน
pheuuaF bpraL yo:htL haengL gaanM seuuL saanR jeungM dtawngF gamM nohtL maatF dtraL thaanR gaanM khiianR khamM pheuuaF haiF ruuH waaF gamM langM glaaoL theungR reuuangF diaaoM ganM
For the sake of being able to communicate, we therefore need to set forth rules for how words are written so that we can know that we are talking about the same things.
นี้คือจุดกำเนิดของพจนานุกรม
neeH kheuuM jootL gamM neertL khaawngR phohtH jaL naaM nooH grohmM
This, then, is the point at which dictionaries were created.
นอกจากนี้ เมื่อคนเราอยู่กันร่วมกันในสังคม ก็ต้องมีกฎเกณฑ์ทางสังคมเพื่อให้อยู่กันร่วมกันได้อย่างสันติสุข
naawkF jaakL neeH meuuaF khohnM raoM yuuL ganM ruaamF ganM naiM sangR khohmM gaawF dtawngF meeM gohtL gaehnM thaangM sangR khohmM pheuuaF haiF yuuL ganM ruaamF ganM daiF yaangL sanR dtiL sookL
Moreover, when we live together in a social system, we need to have social rules to allow us to live together in peace and harmony.
จึงมีการกำหนดการใช้ภาษาที่เหมาะสม ซึ่งมิใช่เรื่องที่เป็นธรรมชาติแบบการรับรู้ภาษาแม่
jeungM meeM gaanM gamM nohtL gaanM chaiH phaaM saaR theeF mawL sohmR seungF miH chaiF reuuangF theeF bpenM thamM maH chaatF baaepL gaanM rapH ruuH phaaM saaR maaeF
So, there are rules for the appropriate use of language which do not arise naturally, like we absorb our mother tongue.
เมื่อกำหนดกฎเกณฑ์ดังกล่าวขึ้นมาแล้ว ก็ต้องมีการเรียนการสอนเพื่อให้คนทั้งสังคมเข้าใจร่วมกัน
meuuaF gamM nohtL gohtL gaehnM dangM glaaoL kheunF maaM laaeoH gaawF dtawngF meeM gaanM riianM gaanM saawnR pheuuaF haiF khohnM thangH sangR khohmM khaoF jaiM ruaamF ganM
Once we set forth these rules, there must be a transfer through education so that everyone within the social system can develop a common understanding.
เมื่อกล่าวว่า "ไวยากรณ์ คือวิชาภาษาว่าด้วยรูปคำและระเบียบในการประกอบรูปคำให้เป็นประโยค" เจ้าของภาษาไทยจึงเพียงแต่เรียนรู้ที่จะใช้รูปคำให้ถูก
meuuaF glaaoL waaF waiM yaaM gaawnM kheuuM wiH chaaM phaaM saaR waaF duayF ruupF khamM laeH raH biiapL naiM gaanM bpraL gaawpL ruupF khamM haiF bpenM bpraL yo:hkL jaoF khaawngR phaaM saaR thaiM jeungM phiiangM dtaaeL riianM ruuH theeF jaL chaiH ruupF khamM haiF thuukL
When we say that, “Grammar is the study of language which relates to how words are written and how they are organized into sentences,” native speakers merely have to learn how to use words correctly.
แต่การสร้างประโยคนั้นเขารู้แล้วในฐานะเจ้าของภาษา
dtaaeL gaanM saangF bpraL yo:hkL nanH khaoR ruuH laaeoH naiM thaaR naH jaoF khaawngR phaaM saaR
But as for constructing sentences, they already know how to do [because] they are native speakers.
ฉะนั้น แม้เจ้าของภาษาจะรับรู้ภาษาแม่แล้ว แต่ก็ยังต้องเรียนรู้อีก เรื่อง
chaL nanH maaeH jaoF khaawngR phaaM saaR jaL rapH ruuH phaaM saaR maaeF laaeoH dtaaeL gaawF yangM dtawngF riianM ruuH eekL saamR reuuangF
Therefore, even native speakers who already have absorbed their mother tongue, still need to learn three things:.
คือ การเขียนคำตามวิธีการที่กำหนด ใช้คำตามที่กำหนดไว้ในพจนานุกรม และใช้ภาษาให้เหมาะสมแก่สมัยนั้น
kheuuM gaanM khiianR khamM dtaamM wiH theeM gaanM theeF gamM nohtL chaiH khamM dtaamM theeF gamM nohtL waiH naiM phohtH jaL naaM nooH grohmM laeH chaiH phaaM saaR haiF mawL sohmR gaaeL saL maiR nanH
[These] are [1] writing words correctly, [2] using words correctly according to the dictionary, and [3] using language appropriate to the particular times.