for the Thai language
| | Internet resource for the Thai language |
F.A.Q. Check out the list of frequently asked questions for a quick answer to your inquiry
recent donations!
Sign-up to join our mailing list. You'll receive email notification when this site is updated. Your privacy is guaranteed; this list is not sold, shared, or used for any other purpose. Click here for more information.
To unsubscribe, click here.
แม่ของผมเป็นคนทำอาหารที่บ้านประจำทุกวัน maaeF khaawngR phohmR bpenM khohnM thamM aaM haanR theeF baanF bpraL jamM thookH wanM | My mother is the one who cooks for us every day. |
| คืนหนึ่งหลังจากที่แม่ทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน พอแม่กลับบ้านมาด้วยความเหนื่อยล้า และทำอาหารเย็นให้เราปกติ kheuunM neungL langR jaakL theeF maaeF thamM ngaanM nakL maaM dtaL laawtL thangH wanM phaawM maaeF glapL baanF maaM duayF khwaamM neuuayL laaH laeH thamM aaM haanR yenM haiF raoM bpaL gaL dtiL | Mother came home one evening after putting in a full day of hard work. Just as soon as she arrived, although exhausted, she prepared our supper as she usually did. |
| ที่โต๊ะอาหารแม่วางจานที่มีปลาทูที่ไหม้เกรียมบนโต๊ะต่อหน้าพ่อและทุก ๆ คน theeF dtoH aaM haanR maaeF waangM jaanM theeF meeM bplaaM thuuM theeF maiF griiamM bohnM dtoH dtaawL naaF phaawF laeH thookH thookH khohnM | Mother placed on the dining table a mackerel which was burned to a crisp, right in front of Dad and everyone. |
| ผมรอว่าแต่ละคนจะว่าอย่างไร phohmR raawM waaF dtaaeL laH khohnM jaL waaF yaangL raiM | I waited for each person to say something. |
| แต่พ่อไม่พูดอะไร ๆ และตั้งหน้าตั้งตา กินปลาทูไหม้ตัวนั้น และหันมาถามผมว่าที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง dtaaeL phaawF maiF phuutF aL raiM aL raiM laeH dtangF naaF dtangF dtaaM ginM bplaaM thuuM maiF dtuaaM nanH laeH hanR maaM thaamR phohmR waaF theeF ro:hngM riianM bpenM yaangL raiM baangF | But, Dad didn’t say anything; he just concentrated on eating the fish; he then turned to me and asked how things were going at school. |
| คืนนั้นหลังอาหารเย็น ผมจำได้ว่าได้ยินแม่ขอโทษพ่อที่ทอดปลาทูไหม้ kheuunM nanH langR aaM haanR yenM phohmR jamM daiF waaF daiF yinM maaeF khaawR tho:htF phaawF theeF thaawtF bplaaM thuuM maiF | After dinner that evening, I remember that I heard my Mother saying she was sorry to Dad because she burned the fish. |
| และผมไม่เคยลืมที่พ่อพูดกับแม่เลย "โอยผมชอบปลาทูทอดเกรียม ๆ อร่อยมากนะแม่" laeH phohmR maiF kheeuyM leuumM theeF phaawF phuutF gapL maaeF leeuyM ooyM phohmR chaawpF bplaaM thuuM thaawtF griiamM aL raawyL maakF naH maaeF | And, I will never forgot that Dad said to her, “Oh! I really like my fish cooked crispy like that; it was really delicious, Mother.” |
| คืนต่อมา ผมเก็บคำถามในใจก่อนนอน และถามพ่อว่า "พ่อชอบปลาทูทอดเกรียม จริง ๆ เหรอ" kheuunM dtaawL maaM phohmR gepL khamM thaamR naiM jaiM gaawnL naawnM laeH thaamR phaawF waaF phaawF chaawpF bplaaM thuuM thaawtF griiamM jingM ruuhrR | The next evening, I kept my question to myself and before I went to sleep, I asked my father, “Dad, do you really like your fish burned like this. Really, tell me the truth.” |
| พ่อลูบหัวผมและตอบว่า "แม่ของลูกทำงานหนักมาทั้งวันปลาทูไหม้ ๑ ตัวไม่เคยทำร้ายใคร แต่คำพูดที่ต่อว่ากันต่างหากที่จะทำร้ายกัน" phaawF luupF huaaR phohmR laeH dtaawpL waaF maaeF khaawngR luukF thamM ngaanM nakL maaM thangH wanM bplaaM thuuM maiF neungL dtuaaM maiF kheeuyM thamM raaiH khraiM dtaaeL khamM phuutF theeF dtaawL waaF ganM dtaangL haakL theeF jaL thamM raaiH ganM | Dad stroked my head and answered, “Your mother works so hard all day long; one burned fish never hurt anyone, but a harsh word, to the contrary, can do lasting damage.” |
| "ชีวิตคนเราเต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ และแต่ละคนก็ไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์แบบ ตัวเราเองก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าใคร ๆ" cheeM witH khohnM raoM dtemM bpaiM duayF khwaamM maiF sohmR buunM baaepL laeH dtaaeL laH khohnM gaawF maiF daiF geertL maaM sohmR buunM baaepL dtuaaM raoM aehngM gaawF maiF daiF meeM aL raiM deeM gwaaL khraiM khraiM | "Life is full of imperfections and none of us was born perfect. No one is better than anyone else. |
| "พ่อเองก็เป็นคนหนึ่งที่เคยลืมวันเกิดแม่วันครบรอบวันแต่งงาน และแม้แต่พ่อเองยังเคยลืมทำบุญวันเกิดของพ่อและแม่ของพ่อเองตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่เลย" phaawF aehngM gaawF bpenM khohnM neungL theeF kheeuyM leuumM wanM geertL maaeF wanM khrohpH raawpF wanM dtaengL ngaanM laeH maaeH dtaaeL phaawF aehngM yangM kheeuyM leuumM thamM boonM wanM geertL khaawngR phaawF laeH maaeF khaawngR phaawF aehngM dtaawnM theeF thanF yangM meeM cheeM witH yuuL leeuyM | I myself have forgotten your mother’s birthday, our anniversary, and I have even forgotten to make a donation to the temple on my own father’s and mother’s birthdays while they were still alive. |
| "แต่สิ่งที่พ่อเรียนรู้ ในช่วงชีวิตคือการเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดของคนอื่น และของตัวเอง dtaaeL singL theeF phaawF riianM ruuH naiM chuaangF cheeM witH kheuuM gaanM riianM ruuH theeF jaL yaawmM rapH khwaamM phitL khaawngR khohnM euunL laeH khaawngR dtuaaM aehngM | But, what I learned during my life was to accept the mistakes of others as well as my own mistakes. |
| "การเลือกที่จะยินดีกับความคิดต่างกันของแต่ละบุคคลเป็นสิ่งสำคัญในการรักษาชีวิตครอบครัวที่มีความสุขและยืนยาว" gaanM leuuakF theeF jaL yinM deeM gapL khwaamM khitH dtaangL ganM khaawngR dtaaeL laH bookL khohnM bpenM singL samR khanM naiM gaanM rakH saaR cheeM witH khraawpF khruaaM theeF meeM khwaamM sookL laeH yeuunM yaaoM | Choosing to appreciate the ideas that other people have that may differ from our own is very important in keeping one’s family happy and enduring. |
| ชีวิตเราสั้นเกินกว่าที่จะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเสียใจที่ว่า เราทำผิดกับคนที่เรารักและรักเรา ให้ดูแลและทะนุถนอมคนที่รักเรา และพยายามเข้าใจและให้อภัยจะดีกว่า cheeM witH raoM sanF geernM gwaaL theeF jaL dteuunL kheunF maaM phraawmH gapL khwaamM siiaR jaiM theeF waaF raoM thamM phitL gapL khohnM theeF raoM rakH laeH rakH raoM haiF duuM laaeM laeH thaH nooH thaL naawmM khohnM theeF rakH raoM laeH phaH yaaM yaamM khaoF jaiM laeH haiF aL phaiM jaL deeM gwaaL | Life is way too short only to be jolted into realizing that we wronged the very people we love and who love us and regretted it. We should look after and cherish the people who love us and we should try to understand and forgive them. |
| ถ้าเรารู้ เราจะทำไม๊ thaaF raoM ruuH raoM jaL thamM maiH | If You Knew, Would You Act Like This? |
| เราจะบีบแตรใส่คนที่ยืนยึกยักริมถนนแยกที่ผ่านมาไม๊ ถ้าเรารู้ว่าเค้าใส่ขาเทียม? raoM jaL beepL dtraaeM saiL khohnM theeF yeuunM yeukH yakH rimM thaL nohnR yaaekF theeF phaanL maaM maiH thaaF raoM ruuH waaF khaaoH saiL khaaR thiiamM | Would you sound your horn at someone who was shuffling on the side of the road at the crosswalk you are passing – if you knew he had an artificial leg? |
| เราจะเบียดชนคนข้างหน้าที่เดินช้ามากไม๊ ถ้าเรารู้ว่าเค้าเพิ่งตกงาน raoM jaL biiatL chohnM khohnM khaangF naaF theeF deernM chaaH maakF maiH thaaF raoM ruuH waaF khaaoH pheerngF dtohkL ngaanM | Would you bump into someone in front of you who was walking too slow – if you knew that he had just been laid off? |
| เราจะขำคนที่แต่งตัวเชยไหม ถ้าเรารู้ว่าเค้ามีชุดเก่งแค่ชุดเดียว raoM jaL khamR khohnM theeF dtaengL dtuaaM cheeuyM maiR thaaF raoM ruuH waaF khaaoH meeM chootH gengL khaaeF chootH diaaoM | Would you make fun of someone who dressed poorly, if you knew that he had only one suit to his name. |
| เราจะหมั่นไส้ลุงที่หัวเราะเสียงดังลั่นคนนั้นไหม ถ้ารู้ว่าแกเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย raoM jaL manL saiF loongM theeF huaaR rawH siiangR dangM lanF khohnM nanH maiR thaaF ruuH waaF gaaeM bpenM maH rengM khanF sootL thaaiH | Would you be put off by a man who laughed too loudly — if we knew that he was in the final stages of cancer? |
| เรารู้แจ่มชัดชัดเสมอว่าชีวิตเรากำลังเจออะไร แต่เราไม่มีวันรู้ว่าคนที่เราเจอ กำลังเจอกับอะไร raoM ruuH jaemL chatH chatH saL muuhrR waaF cheeM witH raoM gamM langM juuhrM aL raiM dtaaeL raoM maiF meeM wanM ruuH waaF khohnM theeF raoM juuhrM gamM langM juuhrM gapL aL raiM | We always know very clearly what is going on in our lives, but we can never know what is happening to those we come into contact with. |
| โลกกว้างกว่าเงาของเรา และโลกก็ไม่ได้หมุนรอบตัวเรา lo:hkF gwaangF gwaaL ngaoM khaawngR raoM laeH lo:hkF gaawF maiF daiF moonR raawpF dtuaaM raoM | The world is larger than our own shadows; and it does not revolve around us individually. |
| มองข้ามเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปบ้าง ให้โอกาสและให้อภัย มีความเข้าใจซึ่งกันและกัน จะได้รักและอยู่ด้วยกันอย่างยั่งยืน ยาวนาน maawngM khaamF reuuangF lekH lekH naawyH naawyH bpaiM baangF haiF o:hM gaatL laeH haiF aL phaiM meeM khwaamM khaoF jaiM seungF ganM laeH ganM jaL daiF rakH laeH yuuL duayF ganM yaangL yangF yeuunM yaaoM naanM | [If we] just overlook small [provocations]; give others opportunities; and be forgiving and understanding of one another, then we can love and live with each other for a long time, well into the future. |