for the Thai language
| | Internet resource for the Thai language |
F.A.Q. Check out the list of frequently asked questions for a quick answer to your inquiry
recent donations!
Sign-up to join our mailing list. You'll receive email notification when this site is updated. Your privacy is guaranteed; this list is not sold, shared, or used for any other purpose. Click here for more information.
To unsubscribe, click here.
| มติชนสุดสัปดาห์, วันที่ ๑๑-๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๘, หน้า ๒๔ ฟาสต์ฟูด ธุรกิจ, “เกษียณ” เขียนโดย หนุ่มเมืองจันท์ Matichon Weekend, 11-17 December 2558 (2015), page 24 Column “Fast Food Business” “Retirement” by Noom Muangchan |
วันก่อนมีน้องจากนิตยสารเล่มหนึ่งถามว่า พี่จะเขียนหนังสือไปถึงอายุเท่าไร wanM gaawnL meeM naawngH jaakL nitH dtaL yaH saanR lemF neungL thaamR waaF pheeF jaL khiianR nangR seuuR bpaiM theungR aaM yooH thaoF raiM | A few days ago a young person from a magazine asked me, ‘How long will you continue to write [professionally]?’ |
| อึ้งพักใหญ่เลยครับ eungF phakH yaiL leeuyM khrapH | For a moment [I] was totally dumbstruck. |
| เป็นคำถามที่น่าคิด bpenM khamM thaamR theeF naaF khitH | It was a very thought-provoking question. |
| แต่ไม่เคยคิดมาก่อนเลย dtaaeL maiF kheeuyM khitH maaM gaawnL leeuyM | But, [I] had never thought about it before. |
| จะเขียนหนังสือไปอีกกี่ปี jaL khiianR nangR seuuR bpaiM eekL geeL bpeeM | How many more years would [I] be writing? |
| เขียนถึงอายุเท่าไร khiianR theungR aaM yooH thaoF raiM | Until what age would [I continue] to write? |
| สารภาพตามตรงว่า ไม่เคยคิดเลยครับ saaR raH phaapF dtaamM dtrohngM waaF maiF kheeuyM khitH leeuyM khrapH | [I] have to admit that [I] had never thought about this before. |
| ไม่เคยคิดเหมือนกับตอนที่เริ่มเขียนหนังสือ maiF kheeuyM khitH meuuanR gapL dtaawnM theeF reermF khiianR nangR seuuR | [I] never thought about it like [I] did when [I] first started writing. |
| ผมไม่ได้ฝันหรือวางแผนชีวิตว่าจะเป็น "นักเขียน" phohmR maiF daiF fanR reuuR waangM phaaenR cheeM witH waaF jaL bpenM nakH khiianR | I had never dreamed about or made plans to become a ‘writer’. |
| ช่วงแรก ๆ ที่เขียนหนังสือ เวลาใครเรียกผมว่า "นักเขียน" ผมจะอาย chuaangF raaekF theeF khiianR nangR seuuR waehM laaM khraiM riiakF phohmR waaF nakH khiianR phohmR jaL aaiM | When I first began writing, when someone called me a ‘writer’ I was embarrassed. |
| เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่ "นักเขียน" เป็นแค่ "คนเขียนหนังสือ" phrawH ruuH seukL waaF dtuaaM aehngM maiF chaiF nakH khiianR bpenM khaaeF khohnM khiianR nangR seuuR | [This is] because I never felt myself to be a ‘writer’; I was only ‘a person who wrote’. |
| พี่ให้เขียนข่าวก็เขียน ให้เขียนสกู๊ปก็เขียน ให้เขียนคอลัมน์ก็เขียน pheeF haiF khiianR khaaoL gaawF khiianR haiF khiianR saL guupH gaawF khiianR haiF khiianR khaawM lamM gaawF khiianR | If my superior wanted me to write a news story, I wrote one; he wanted me to write a ‘scoop’, I wrote one; he wanted me to write a column, I wrote one. |
| เวลามีคนถามว่า คิดจะเขียนเรื่องสั้น หรือนิยายบ้างไหม ผมจะส่ายหน้าอย่างแรง waehM laaM meeM khohnM thaamR waaF khitH jaL khiianR reuuangF sanF reuuR niH yaaiM baangF maiR phohmR jaL saaiL naaF yaangL raaengM | When someone asked me whether I considered writing short stories or a novel, I shook my head vigorously. |
| ต้องแรงเพราะกลัวไม่เชื่อว่าไม่ได้คิดจริง ๆ dtawngF raaengM phrawH gluaaM maiF cheuuaF waaF maiF daiF khitH jingM | [I] had to be emphatic because I was afraid I did not really believe [I was a writer]. |
| ทำงานตามความจำเป็นครับ thamM ngaanM dtaamM khwaamM jamM bpenM khrapH | [I] worked out of necessity. |
| ผมใช้ชีวิตแบบนี้มาตลอด phohmR chaiH cheeM witH baaepL neeH maaM dtaL laawtL | I always lived my life in this manner. |
| ไม่เคยมีความฝันที่ยาวไกล maiF kheeuyM meeM khwaamM fanR theeF yaaoM glaiM | My dreams never extended into the distant future. |
| มีแต่เป้าหมายใกล้ ๆ meeM dtaaeL bpaoF maaiR glaiF | [I] only had short-term goals. |
| ถ้าตอบแบบหล่อ ๆ ก็ต้องบอกว่าผมใช้ชีวิตแบบ "ฟอเรสต์ กัมพ์" ล่องลอยตามลมแบบขนนก thaaF dtaawpL baaepL laawL gaawF dtawngF baawkL waaF phohmR chaiH cheeM witH baaepL faawM raehtF gamM laawngF laawyM dtaamM lohmM baaepL khohnR nohkH | If [I] were to respond in a colorful way, [I] would say that I live my live the way Forrest Gump did, like a wind-blown feather. |
| เพียงแต่มี "หางเสือ" และ "หัวใจ"...ฮิ้วว์ phiiangM dtaaeL meeM haangR seuuaR laeH huaaR jaiM hiuH | [I am different] however; I have things to write about and a passion [to put pencil to paper]. |
| หลังจากลาออกจากงานประจำ ผมพบว่าการได้ชื่อว่าเป็น "นักเขียน"มีข้อดีหลายเรื่อง langR jaakL laaM aawkL jaakL ngaanM bpraL jamM phohmR phohpH waaF gaanM daiF cheuuF waaF bpenM nakH khiianR meeM khaawF deeM laaiR reuuangF | After I resigned from my permanent job, I found that there were many advantages from being called a “writer”. |
| ข้อแรก ถ้าใครทำงานบริหารเพียงอย่างเดียว พอลาออกแล้วคนถามว่าทำงานอะไรอยู่ khaawF raaekF thaaF khraiM thamM ngaanM baawM riH haanR phiiangM yaangL diaaoM phaawM laaM aawkL laaeoH khohnM thaamR waaF thamM ngaanM aL raiM yuuL | The first [benefit is that] if someone works only in management, when they leave their job, people ask them, “What are you doing now?” |
| แม้จะทำฟรีแลนซ์ เป็นกรรมการของบริษัทนั้นบริษัทนี่ คนมักจะรุกต่อว่า "น่าเสียดายนะ" maaeH jaL thamM freeM laaenM bpenM gamM maH gaanM khaawngR baawM riH satL nanH baawM riH satL neeF khohnM makH jaL rookH dtaawL waaF naaF siiaR daaiM naH | Even if one does freelance work or works for this company or that, people will pointedly say, “I feel sorry for you.” |
| เหมือนชีวิตเราตกต่ำ meuuanR cheeM witH raoM dtohkL dtamL | It is as if my life had sunk to a new low. |
| หลายคนเจออย่างนี้เข้า laaiR khohnM juuhrM yaangL neeH khaoF | Many people experience something like this. |
| เสียศูนย์ไปเหมือนกัน siiaR suunR bpaiM meuuanR ganM | They lose their centers. |
| แต่พอผมตอบว่า เขียนหนังสือ ทุกคนก็เข้าใจ dtaaeL phaawM phohmR dtaawpL waaF khiianR nangR seuuR thookH khohnM gaawF khaoF jaiM | But, once I tell them that I am writing a book, everyone understands. |
| ไม่มีใครถามต่อ maiF meeM khraiM thaamR dtaawL | No one questions me further. |
| เสื้อคลุม "นักเขียน" ใช้ได้ดีมากสำหรับกรณีนี้ seuuaF khloomM nakH khiianR chaiH daiF deeM maakF samR rapL gaL raH neeM neeH | The mantle of “writer” was very valuable in this circumstance. |
| ข้อที่สอง อาชีพนี้เป็นอาชีพอิสระ khaawF theeF saawngR aaM cheepF neeH bpenM aaM cheepF itL saL raL | The second point is that this profession is one that brings independence. |
| ไม่มีเกษียณอายุ ไม่เหมือนงานประจำในบริษัทเอกชนหรือราชการ maiF meeM gaL siianR aaM yooH maiF meuuanR ngaanM bpraL jamM naiM baawM riH satL aehkL gaL chohnM reuuR raatF chaH gaanM | There is no retirement; it is unlike regular employment in private business or in government. |
| อายุ ๖๐ ปีเมื่อไร เกษียณอายุทันที aaM yooH hohkL sipL bpeeM meuuaF raiM gaL siianR aaM yooH thanM theeM | Immediately after [you] reach 60 years old, [you] retire. |
| ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนกำหนดตัวเลข ๖๐ เป็นเกณฑ์การเกษียณอายุ phohmR maiF ruuH waaF khraiM bpenM khohnM gamM nohtL dtuaaM laehkF hohkL sipL bpenM gaehnM gaanM gaL siianR aaM yooH | I don’t know who designated the number 60 as the standard for retirement. |
| ๖๐ ปีอาจเป็นตัวเลขที่เหมาะสมในอดีต แต่ไม่ใช่วันนี้ hohkL sipL bpeeM aatL bpenM dtuaaM laehkF theeF mawL sohmR naiM aL deetL dtaaeL maiF chaiF wanM neeH | Sixty might have been the appropriate age in the past, but not for today. |
| เพราะคนอายุ ๖๐ ปียังแข็งแรง และทำงานได้อย่างสบาย ๆ phrawH khohnM aaM yooH hohkL sipL bpeeM yangM khaengR raaengM laeH thamM ngaanM daiF yaangL saL baaiM | [This is] because a sixty year-old person [can] still be robust, and can work comfortably. |
| คนที่เกษียณอายุวันนี้คิดไม่เหมือนกับคนอายุ ๖๐ สมัยก่อน khohnM theeF gaL siianR aaM yooH wanM neeH khitH maiF meuuanR gapL khohnM aaM yooH hohkL sipL saL maiR gaawnL | People who retire today don't think like people who reached 60 years of age in former times. |
| ที่เกษียณปั๊บ ส่วนใหญ่จะพยายามหางานอิสระยังทำงานอยู่ theeF gaL siianR bpapH suaanL yaiL jaL phaH yaaM yaamM haaR ngaanM itL saL raL yangM thamM ngaanM yuuL | [People] who retire nowadays primarily seek to find independent work to do right away. |
| เพียงแต่ไม่ได้อยู่ในบริษัทเดิมเท่านั้นเอง phiiangM dtaaeL maiF daiF yuuL naiM baawM riH satL deermM thaoF nanH aehngM | It's just that they do not look for work in the same companies [from which they just retired]. |
| อาจจะสโลว์ไลฟ์บ้างแต่ก็ไม่หยุดนิ่ง aatL jaL saL lo:hM laiM baangF dtaaeL gaawF maiF yootL ningF | [He] might slow down to some extent, but would not cease working completely. |
| แต่มีส่วนใหญ่ที่ไม่ได้วางแผนชีวิต dtaaeL meeM suaanL yaiL theeF maiF daiF waangM phaaenR cheeM witH | But most of them have done no planning for their lives [after retirement]. |
| พอเกษียณปั๊บก็รู้สึกว่าชีวิตทำงานจบสิ้นแล้ว ทั้งที่เราสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ทุกช่วงเวลา phaawM gaL siianR bpapH gaawF ruuH seukL waaF cheeM witH thamM ngaanM johpL sinF laaeoH thangH theeF raoM saaR maatF reermF dtohnF maiL daiF thookH chuaangF waehM laaM | Once [we] have retired, [we] immediately feel that [our] working lives are over, even though we are capable of starting over at any time. |
| ภาษิตสมัยก่อนที่บอกว่า ผู้ชายเริ่มต้นที่อายุ ๔๐ phaaM sitL saL maiR gaawnL theeF baawkL waaF phuuF chaaiM reermF dtohnF theeF aaM yooH seeL sipL | An old saying teaches us that for men, “Life begins at 40.” |
| หมายความว่า อายุ ๔๐ มีความพร้อมสูงทุกด้าน ทั้งประสบการณ์ เงินทอง และสุขภาพ maaiR khwaamM waaF aaM yooH seeL sipL meeM khwaamM phraawmH suungR thookH daanF thangH bpraL sohpL gaanM ngernM thaawngM laeH sookL khaL phaapF | This means that at the age of 40 [we] have reached our greatest potential, [based on] experience, wealth, and health. |
| แต่ไม่มีใครบอกว่าชีวิตเริ่มต้นได้ครั้งเดียว dtaaeL maiF meeM khraiM baawkL waaF cheeM witH reermF dtohnF daiF khrangH diaaoM | But no one says that a life must begin anew just one time. |
| อายุ ๖๐ ก็เริ่มต้นใหม่ได้ครับ ถ้าใจพร้อม aaM yooH hohkL sipL gaawF reermF dtohnF maiL daiF khrapH thaaF jaiM phraawmH | You can start over again at 60, if your spirit is prepared [to do so]. |