thai-language.comInternet resource
for the Thai language
Lookup:
» more options here
Browse

F.A.Q. Check out the list of frequently asked questions for a quick answer to your inquiry

e-mail the author
guestbook
site settings
site news
bulk lookup
Bangkok
Thanks for your

recent donations!

Narisa N. $+++!
John A. $+++!
Paul S. $100!
Mike A. $100!
Eric B. $100!
John Karl L. $100!
Don S. $100!
John S. $100!
Peter B. $100!
Ingo B $50
Peter d C $50
Hans G $50
Alan M. $50
Rod S. $50
Wolfgang W. $50
Bill O. $70
Ravinder S. $20
Chris S. $15
Jose D-C $20
Steven P. $20
Daniel W. $75
Rudolf M. $30
David R. $50
Judith W. $50
Roger C. $50
Steve D. $50
Sean F. $50
Paul G. B. $50
xsinventory $20
Nigel A. $15
Michael B. $20
Otto S. $20
Damien G. $12
Simon G. $5
Lindsay D. $25
David S. $25
Laurent L. $40
Peter van G. $10
Graham S. $10
Peter N. $30
James A. $10
Dmitry I. $10
Edward R. $50
Roderick S. $30
Mason S. $5
Henning E. $20
John F. $20
Daniel F. $10
Armand H. $20
Daniel S. $20
James McD. $20
Shane McC. $10
Roberto P. $50
Derrell P. $20
Trevor O. $30
Patrick H. $25
Rick @SS $15
Gene H. $10
Aye A. M. $33
S. Cummings $25
Will F. $20
Get e-mail

Sign-up to join our mail­ing list. You'll receive e­mail notification when this site is updated. Your privacy is guaran­teed; this list is not sold, shared, or used for any other purpose. Click here for more infor­mation.

To unsubscribe, click here.

Reading Exercise: Culture » What's In the Begging Bowl?


“เนชั่นสุดสัปดาห์” (Nation Weekend), 8 August 2557 (2014), page 33, Section, "ปักกลดกลางป่ากระดาษ", (Setting Up One’s Umbrella In a Forest of Paper)
 Javascript feature

ไม่รู้ว่าพระจะรู้สึกอย่างไรบ้าง เวลาที่ญาติโยมใส่เงินลงไปในบาตรปนกับข้าวสุกร้อน ที่อยู่ในนั้น
maiF ruuH waaF phraH jaL ruuH seukL yaangL raiM baangF waehM laaM theeF yaatF yo:hmM saiL ngernM lohngM bpaiM naiM baatL bpohnM gapL khaaoF sookL raawnH theeF yuuL naiM nanH
[I] don’t know how a monk feels when his local supporters put paper money into his begging bowl, all mixed up with the hot, cooked rice.
สำหรับฉัน สะดุดใจทุกทีขณะตักข้าวใส่บาตร
samR rapL chanR saL dootL jaiM thookH theeM khaL naL dtakL khaaoF saiL baatL
As for me, I pause to think every time I spoon rice into [a monk’s] bowl.
เมื่อเหลือบมองลงไปในบาตรก็เห็นธนบัตรยี่สิบบาท ร้อยบาท คลุกวงในกับข้าวสวยหลากสีมีทั้งข้าวเกลี้ยง ข้าวกล้องและ ข้าวแดงที่ควันยังกรุ่นอยู่เลย
meuuaF leuuapL maawngM lohngM bpaiM naiM baatL gaawF henR thaH naH batL yeeF sipL baatL raawyH baatL khlookH wohngM naiM gapL khaaoF suayR laakL seeR meeM thangH khaaoF gliiangF khaaoF glaawngF laeH khaaoF daaengM theeF khwanM yangM groonL yuuL leeuyM
When I peer into the begging bowl I see twenty and one-hundred baht bills all mixed in with the cooked rice of many colors, including white rice, brown rice, and red rice, all still steaming hot.
แล้วท่านจะฉันอย่างไร
laaeoH thanF jaL chanR yaangL raiM
How could the monks [possibly] eat this [concoction]?
ข้าวที่มีเงินปนอยู่ในนั้น ใจคิด แต่ปากไม่ได้ถามพระออกไป
khaaoF theeF meeM ngernM bpohnM yuuL naiM nanH jaiM khitH dtaaeL bpaakL maiF daiF thaamR phraH aawkL bpaiM
I think about the rice with the money mixed in, but I don’t ask the monks about it.
ได้แต่ใส่ลงไปแล้วก็ใส่กับข้าวถุงลงไปอีก ก็สะดุดใจอีก เมื่อถุงพลาสติกไปอยู่บนข้าว
daiF dtaaeL saiL lohngM bpaiM laaeoH gaawF saiL gapL khaaoF thoongR lohngM bpaiM eekL gaawF saL dootL jaiM eekL meuuaF thoongR phlaatF dtikL bpaiM yuuL bohnM khaaoF
I just ladle [the rice into his bowl] then I put bags of food down into it, and I am caught up short again when the plastic bag rests on top of the rice.
อืมม์ เราก็ทำไม่ถูกเหมือนกันนะเนี่ย ที่ใส่ถุงกับข้าวลงไปในบาตรพระ
euumM raoM gaawF thamM maiF thuukL meuuanR ganM naH niiaF theeF saiL thoongR gapL khaaoF lohngM bpaiM naiM baatL phraH
Hmmm. What we are doing here is really not right, that is, putting bags of food into the monks bowl.
แต่พอใส่ลงไปปุ๊บ ท่านก็นำพาออกมาใส่ในถุงย่าม
dtaaeL phaawM saiL lohngM bpaiM bpoopH thanF gaawF namM phaaM aawkL maaM saiL naiM thoongR yaamF
But, just as I put [the food] in, he takes [the plastic bag] out and puts it into his shoulder bag.
ไม่ก็ให้เด็กวัดที่มาด้วยถือไว้
maiF gaawF haiF dekL watH theeF maaM duayF theuuR waiH
Or, if not, he gives [the plastic bag] to a young helper to carry.
ฉันจึงคิดต่อว่า คงไม่เป็นไรนะแป๊บเดียวที่ถุงอยู่ใน
chanR jeungM khitH dtaawL waaF khohngM maiF bpenM raiM naH bpaaepH diaaoM theeF thoongR yuuL naiM
So, I think to myself, well, there’s nothing wrong; the bag has been [in the bowl] for only a brief moment.
แต่ทำไมพระท่านไม่หยิบเงินออกจากบาตรด้วยล่ะ
dtaaeL thamM maiM phraH thanF maiF yipL ngernM aawkL jaakL baatL duayF laF
But, why didn’t the monk take the money out of his bowl?
อ๋อ พระจับเงินไม่ได้
aawR phraH japL ngernM maiF daiF
Oh, a monk is not allowed to handle money.
แต่พระบอกญาติโยมได้นี่น่าว่าไม่ควรใส่เงินลงไปในนั้น เพราะเงินหยิบจับกันมาหลายมือ มีเชื้อโรคไม่น้อย
dtaaeL phraH baawkL yaatF yo:hmM daiF neeF naaF waaF maiF khuaanM saiL ngernM lohngM bpaiM naiM nanH phrawH ngernM yipL japL ganM maaM laaiR meuuM meeM cheuuaH ro:hkF maiF naawyH
But a monk can tell his supporters that they should not put cash into [his bowl] because money passes through many hands and has lots of germs.
การที่พระบิณฑบาตโปรดสัตว์ยามเช้าทุกวันเช่นนี้ และต้องรับบาตรที่ญาติโยมใส่อะไรลงมาก็ไม่รู้ลงไป แล้วท่านจะฉันยังไงล่ะ
gaanM theeF phraH binM thaH baatL bpro:htL satL yaamM chaaoH thookH wanM chenF neeH laeH dtawngF rapH baatL theeF yaatF yo:hmM saiL aL raiM lohngM maaM gaawF maiF ruuH lohngM bpaiM laaeoH thanF jaL chanR yangM ngaiM laF
Monks conduct their alms-collecting walks every morning and they are required to accept into their bowls everything that their community supporters give them without question; how can they possibly eat this food?
ฉันก็ปากหนักที่ไม่ถามท่านตอนนั้นซะเลย ปล่อยให้วันเวลาล่วงผ่านมาได้เกือบเดือนแล้ว
chanR gaawF bpaakL nakL theeF maiF thaamR thanF dtaawnM nanH saH leeuyM bplaawyL haiF wanM waehM laaM luaangF phaanL maaM daiF geuuapL deuuanM laaeoH
I held my tongue and did not ask him right then and there; I held off asking him for almost a month.
ก็เลยนำความสงสัยนี้ไปถามหลวงพี่ที่รู้จักกัน
gaawF leeuyM namM khwaamM sohngR saiR neeH bpaiM thaamR luaangR pheeF theeF ruuH jakL ganM
So, I brought these questions and doubts to ask a monk with whom I was acquainted.
ท่านบอกว่าคราวหลังก็ขอหยิบเงินในบาตรออกก่อน แล้วใส่ในย่ามท่านให้เลย โดยไม่ต้องถาม
thanF baawkL waaF khraaoM langR gaawF khaawR yipL ngernM naiM baatL aawkL gaawnL laaeoH saiL naiM yaamF thanF haiF leeuyM dooyM maiF dtawngF thaamR
He said that next time please first take the money out of his bowl, then place it into his shoulder bag without having to ask.
เอ แล้วท่านจะดุเราไหม
aehM laaeoH thanF jaL dooL raoM maiR
[If I did that], would he say something unkind to me?
อืมม์ อย่าเพิ่งปรุงแต่งเลย เพราะยังไม่ได้ทำดูซักหน่อย
euumM yaaL pheerngF bproongM dtaengL leeuyM phrawH yangM maiF daiF thamM duuM sakH naawyL
Hmmm. I shouldn't be so quick to jump to a conclusion because I have not yet made an attempt to find out [what the facts are].
เพราะการที่ข้าวในบาตรสะอาดนั้น มีผลกับสุขภาพของพระ และทุกคนในวัดที่ได้กินข้าวก้นบาตรต่อจากท่าน
phrawH gaanM theeF khaaoF naiM baatL saL aatL nanH meeM phohnR gapL sookL khaL phaapF khaawngR phraH laeH thookH khohnM naiM watH theeF daiF ginM khaaoF gohnF baatL dtaawL jaakL thanF
Because, cleanliness of the rice in the bowl affects the health of the monks, as well as everyone in the temple who eats from the same bowl.
ดังเช่นที่วัดหนึ่ง ไม่ไกลจากบ้านนัก มีครอบครัวชาวเขมรที่มาขออาศัยในวัด
dangM chenF theeF watH neungL maiF glaiM jaakL baanF nakH meeM khraawpF khruaaM chaaoM khaL maehnR theeF maaM khaawR aaM saiR naiM watH
For example, in one temple not far from my home, there is a Cambodian family which asked to live in the temple.
พ่อแม่เขาไปทำงานก่อสร้างตอนเช้า
phaawF maaeF khaoR bpaiM thamM ngaanM gaawL saangF dtaawnM chaaoH
The parents work in the construction industry from early in the morning.
เด็กที่เกิดมาอยู่ในวัดเป็นสิบคน ก็ได้อาศัยข้าวก้นบาตรพระนี่ล่ะประทังชีวิต
dekL theeF geertL maaM yuuL naiM watH bpenM sipL khohnM gaawF daiF aaM saiR khaaoF gohnF baatL phraH neeF laF bpraL thangM cheeM witH
Ten of their children live in the temple and they sustained themselves on the leftovers from the monks’ meals.
หลวงพ่อท่านเมตตามาก ให้เด็กเขมรมาช่วยงานวัด ล้างจาน แล้วก็สอนธรรม สอนหนังสือไปด้วย
luaangR phaawF thanF maehtF dtaaM maakF haiF dekL khaL maehnR maaM chuayF ngaanM watH laangH jaanM laaeoH gaawF saawnR thamM saawnR nangR seuuR bpaiM duayF
A senior monk took pity on them and had the Cambodian children help with the work around the temple and wash dishes; [the monk] also instructed them in Buddhist teachings an as well as [their secular] studies.
ท่านยังบอกเลยว่า "ไม่ได้อยากจะเลี้ยงนะ แต่เขามากันแล้วอย่างน้อยช่วยให้เขาจิตใจดีงาม"
thanF yangM baawkL leeuyM waaF maiF daiF yaakL jaL liiangH naH dtaaeL khaoR maaM ganM laaeoH yaangL naawyH chuayF haiF khaoR jitL jaiM deeM ngaamM
Furthermore he said, “I didn’t want to take care of and raise them, but they were already here. At the very least, I can help them develop spiritually.”
โตไปเขาก็จะรู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด มีความกตัญญูเป็นฐาน
dto:hM bpaiM khaoR gaawF jaL ruuH waaF aL raiM thuukL aL raiM phitL meeM khwaamM gaL dtanM yuuM bpenM thaanR
“When they grow up they will know right from wrong and will understand what it is to be grateful.”
พระอีกรูปหนึ่งที่รู้จักเคยเล่าให้ฟังว่า ถ้าใครใส่บาตรท่านด้วยเงินท่านบอกให้หยิบคืนไปด้วยความเมตตา
phraH eekL ruupF neungL theeF ruuH jakL kheeuyM laoF haiF fangM waaF thaaF khraiM saiL baatL thanF duayF ngernM thanF baawkL haiF yipL kheuunM bpaiM duayF khwaamM maehtF dtaaM
Another monk whom I know once told me that if anyone puts money into his bowl, he will ask them with kindness to take [the money] back.
ไม่ได้กล่าวปฏิเสธ หรือตอบรับหรือว่ากล่าวว่าไม่เหมาะสม แต่บอกให้นำไปให้ลูกหลานจะดีกว่า
maiF daiF glaaoL bpaL dtiL saehtL reuuR dtaawpL rapH reuuR waaF glaaoL waaF maiF mawL sohmR dtaaeL baawkL haiF namM bpaiM haiF luukF laanR jaL deeM gwaaL
[He] would not outright refuse [the donation] or respond that [such donations] were not appropriate, but would say that it would be better if [the money] were given to their children or grandchildren.
การมีจิตที่คิดจะให้นั้นดีแล้ว เป็นบุญแล้ว
gaanM meeM jitL theeF khitH jaL haiF nanH deeM laaeoH bpenM boonM laaeoH
The [mere] thought of supporting [a monk] is good enough, it is considered making merit.
สุดท้าย ฉันกลับมาถามแม่ เป็นคำตอบที่ทำให้หลุดเลย
sootL thaaiH chanR glapL maaM thaamR maaeF bpenM khamM dtaawpL theeF thamM haiF lootL leeuyM
Finally, I came back and asked my mother [and] she gave me an answer that solved [my dilemma].
แม่บอกว่าเวลาใส่บาตร ไม่ต้องไปดูในบาตร ไม่ต้องไปคิดไปไกลว่าจะไปถึงใคร
maaeF baawkL waaF waehM laaM saiL baatL maiF dtawngF bpaiM duuM naiM baatL maiF dtawngF bpaiM khitH bpaiM glaiM waaF jaL bpaiM theungR khraiM
My mother said that when we place food in a monks begging bowl to make merit, we should not look to see what is already in the bowl; we should not think about who will receive what we have put into the bowl.
ใส่สิ่งที่ดีที่สุดลงไป แล้วจิตใจสบายก็ดีแล้วนะ
saiL singL theeF deeM theeF sootL lohngM bpaiM laaeoH jitL jaiM saL baaiM gaawF deeM laaeoH naH
However, we should put in the best food we can so that our own hearts and minds will be satisfied and that should be good [enough for us].
ไปกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลกันดีกว่า ให้แล้วให้เลย ไม่ต้องคาใจ
bpaiM gruaatL naamH ooL thitH suaanL gooL sohnR ganM deeM gwaaL haiF laaeoH haiF leeuyM maiF dtawngF khaaM jaiM
It is better that you make merit; just go ahead and [put the food into the monk's bowl]; you need not hesitate or be troubled.
แม่ทำให้ฉันหลุดออกจากความคิดสงสัย หลุดออกจากความกังวล
maaeF thamM haiF chanR lootL aawkL jaakL khwaamM khitH sohngR saiR lootL aawkL jaakL khwaamM gangM wohnM
My mother resolved all my doubts and worries.
ทำให้ปิ๊งขึ้นมาว่า ไม่สำคัญหรอก ว่าอะไรอยู่ในบาตร แต่สำคัญว่าอะไรอยู่ในใจเราต่างหากเล่า
thamM haiF bpingH kheunF maaM waaF maiF samR khanM raawkL waaF aL raiM yuuL naiM baatL dtaaeL samR khanM waaF aL raiM yuuL naiM jaiM raoM dtaangL haakL laoF
[She] made me realize that it is not important that we know what is in a monk's bowl, but rather, what is important is what is in our hearts.